 |
| Ο Ραπτόπουλος (στο μέσον καθιστός) ως λοχίας στη Χειμάρα |
Η ανακοίνωση για την εκτέλεση του δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Παρατηρητής» των Χανίων στις 5-9-1942, 2 μέρες δηλαδή μετά την εκτέλεση και ανέφερε:
«Υπό του στρατοδικείου κατεδικάσθηκε εις θάνατον ο Αλέξανδρος Ραπτόπουλος απόστρ. ταγματάρχης εκ Βιάννου, λόγω παροχής αρωγής εις τον εχθρόν. Ητο εντεταλμένος διά την Κρήτην της εις την υπηρεσίαν της Αγγλίας τελούσης, εις Αίγυπτον καταφυγούσης, Ελληνικής Κυβερνήσεως. Η αποστολή του συνίστατο εις την οργάνωσιν ενόπλου αντιστάσεως εναντίον Γερμανικών δυνάμεων κατοχής εις Κρήτην. Πρός τον σκοπόν τούτον είχον αποσταλεί εις αυτόν όπλα εξ Αιγύπτου. Κατά τον χειμώνα 1941-1942 διηύθυνε πολλάκις την ενέργειαν αποστολών εις Αίγυπτον πρώην Αγγλων στρατιωτών και Ελλήνων εθελοντών, επιθυμούντων να καταταχθώσιν εις τον αγγλικόν στρατόν.»
Η Αντίσταση ξεκίνησε «στις 29 Μαΐου 1941 όταν υπογράφηκε η από τον διοικητή του στρατού της Ανατολικής Κρήτης υποστράτηγο Λιναρδάκη η συνθηκολόγηση. Τότε, ο Αθηναίος ανθυπολοχαγός Αντώνης Φάκαρος δήλωσε πως δε δέχεται τη συνθηκολόγηση και θα πολεμήσει ως τη νίκη ή το θάνατο. Τον ακολούθησαν 13 παλληκάρια και ο βετεράνος ανάπηρος αξιωματικός, πολεμιστής 12 χρόνια των Βαλκανικών πολέμων και του αδικαίωτου Μικρασιατικού, Ταγματάρχης Αλεξ. Ραπτόπουλος, Ο Ραπτόπουλος με τον έφεδρο ανθυπολοχαγό Φωκεά από την Πελοπόννησο, πήγαν για τη Βιάννο για να φροντίσουν για τις πρώτες ανάγκες της ομάδας και ο Φάκαρος με τους άλλους πήγαν στον Τσούτσουρο». Άρχισαν να μαζεύουν Εγγλέζους, για να τους στείλουν στην Αίγυπτο.
Ο Φάκαρος ήταν υπεύθυνος της διαβίωσής τους, ενώ ο Ραπτόπουλος οργάνωνε τη μύηση των πατριωτών, την προμήθεια τροφής, την υποδοχή και την αποστολή νέων φυγάδων Ελλήνων και ξένων.
Γρήγορα αυξήθηκε ο αριθμός των μελών της οργάνωσης που ονομάστηκε Κρητική Επαναστατική Επιτροπή με αρχηγό τον Ραπτόπουλο, που αναγνωρίστηκε τον Σεπτέμβριο από την Ελληνική Κυβέρνηση του Καΐρου ως νόμιμη ελληνική Αρχή στην Κρήτη
Ο Αλέξανδρος Ραπτόπουλος γεννήθηκε στην Ανω Βιάννο το 1889. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο Ανω Βιάννου και στη συνέχεια το Γυμνάσιο Ηρακλείου.
Το 1910 κατατάχτηκε στον Ελληνικό στρατό, όπου υπηρέτησε μέχρι το 1921, οπότε αποστρατεύτηκε τραυματίας στη Μ. Ασία στη μεγάλη μάχη του Σαγγαρίου και τιμήθηκε με το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας.
Από το 1922 παρέμεινε στην Ανω Βιάννο και ασχολήθηκε με αγροτικές εργασίες, ενώ παράλληλα πήρε μέρος στα κοινά του χωριού από την Κοινότητα και τον αγροτικό συνεταιρισμό, που πρωτοστάτησε στην ίδρυση του. Με τη ριψοκίνδυνη αποστολή, με ψαροκάικο, του στενού συνεργάτη του Αντώνη Φάκαρου, ανθυποπλοιάρχου του Πολεμικού Ναυτικού, στο Κάιρο στις 17 Σεπτεμβρίου 1941, απέκτησε επαφή με την Ελληνική Κυβέρνηση και το Στρατηγείο Μ. Ανατολής.
Αποτέλεσμα της επαφής αυτής ήταν η αποστολή του πρώτου συμμαχικού ασυρμάτου σε κατεχόμενη περιοχή στη θέση Τσούτσουρος στα Ν. παράλια του Ν. Ηρακλείου, καθώς και η επίσημη αναγνώριση της πρώτης αντιστασιακής οργάνωσης στην κατεχόμενη Ευρώπη.
Ο όρμος του Τσουτσούρου, επιλογή του Ραπτοπούλου, αποτέλεσε διαμετακομιστικό σταθμό Ελλήνων πατριωτών και συμμαχικών δυνάμεων, αλλά και όπλων και άλλων εφοδίων στους μαχόμενους πατριώτες της περιοχής, με την προσόρμιση σε πυκνά χρονικά διαστήματα υποβρυχίων και άλλων ταχύπλοων σκαφών.
Η δραστηριότητα του Ραπτοπούλου έγινε αντιληπτή από τους κατακτητές, οι οποίοι με πράκτορες των έθεσαν σε στενή παρακολούθηση τις κινήσεις του.
Στις 23 Φεβρουαρίου 1942 Ιταλοί καραμπινιέροι, ύστερα από εντολή του Γερμανού Διοικητή ασφαλείας Χάρτμαν, συνέλαβαν στην Ανω Βιάννο τον Αλέξανδρο Ραπτόπουλο και τον κράτησαν στις φυλακές Νεαπόλεως για να τον παραδώσουν αργότερα στους Γερμανούς.
Από τις 10 Μαρτίου ως τις 22 Μαΐου κρατήθηκε στις Φυλακές Αλικαρνασσού Ηρακλείου. Υποβλήθηκε κατ’ επανάληψη σε πιεστικές και βασανιστικές ανακρίσεις. Μεταφέρθηκε στη συνέχεια στις Φυλακές Αγιας Χανίων και στις 24 Ιουλίου 1942 οδηγήθηκε, μαζί με το φλογερό συνεργάτη του Εμμ. Σταματουλάκη, έφεδρο ανθυποκτηνίατρο από την Κάτω Βιάννο, στο στρατοδικείο, που καταδίκασε και τους δύο σε θάνατο.
Κλείστηκε στην απομόνωση, σε κελί των μελλοθανάτων, κι εκτελέστηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1942.
Η Αντίσταση ξεκίνησε «στις 29 Μαΐου 1941 όταν υπογράφηκε η από τον διοικητή του στρατού της Ανατολικής Κρήτης υποστράτηγο Λιναρδάκη η συνθηκολόγηση. Τότε, ο Αθηναίος ανθυπολοχαγός Αντώνης Φάκαρος δήλωσε πως δε δέχεται τη συνθηκολόγηση και θα πολεμήσει ως τη νίκη ή το θάνατο. Τον ακολούθησαν 13 παλληκάρια και ο βετεράνος ανάπηρος αξιωματικός, πολεμιστής 12 χρόνια των Βαλκανικών πολέμων και του αδικαίωτου Μικρασιατικού, Ταγματάρχης Αλεξ. Ραπτόπουλος, Ο Ραπτόπουλος με τον έφεδρο ανθυπολοχαγό Φωκεά από την Πελοπόννησο, πήγαν για τη Βιάννο για να φροντίσουν για τις πρώτες ανάγκες της ομάδας και ο Φάκαρος με τους άλλους πήγαν στον Τσούτσουρο». Άρχισαν να μαζεύουν Εγγλέζους, για να τους στείλουν στην Αίγυπτο.
Ο Φάκαρος ήταν υπεύθυνος της διαβίωσής τους, ενώ ο Ραπτόπουλος οργάνωνε τη μύηση των πατριωτών, την προμήθεια τροφής, την υποδοχή και την αποστολή νέων φυγάδων Ελλήνων και ξένων.
Γρήγορα αυξήθηκε ο αριθμός των μελών της οργάνωσης που ονομάστηκε Κρητική Επαναστατική Επιτροπή με αρχηγό τον Ραπτόπουλο, που αναγνωρίστηκε τον Σεπτέμβριο από την Ελληνική Κυβέρνηση του Καΐρου ως νόμιμη ελληνική Αρχή στην Κρήτη
Ο Αλέξανδρος Ραπτόπουλος γεννήθηκε στην Ανω Βιάννο το 1889. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο Ανω Βιάννου και στη συνέχεια το Γυμνάσιο Ηρακλείου.
Το 1910 κατατάχτηκε στον Ελληνικό στρατό, όπου υπηρέτησε μέχρι το 1921, οπότε αποστρατεύτηκε τραυματίας στη Μ. Ασία στη μεγάλη μάχη του Σαγγαρίου και τιμήθηκε με το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας.
Από το 1922 παρέμεινε στην Ανω Βιάννο και ασχολήθηκε με αγροτικές εργασίες, ενώ παράλληλα πήρε μέρος στα κοινά του χωριού από την Κοινότητα και τον αγροτικό συνεταιρισμό, που πρωτοστάτησε στην ίδρυση του. Με τη ριψοκίνδυνη αποστολή, με ψαροκάικο, του στενού συνεργάτη του Αντώνη Φάκαρου, ανθυποπλοιάρχου του Πολεμικού Ναυτικού, στο Κάιρο στις 17 Σεπτεμβρίου 1941, απέκτησε επαφή με την Ελληνική Κυβέρνηση και το Στρατηγείο Μ. Ανατολής.
Αποτέλεσμα της επαφής αυτής ήταν η αποστολή του πρώτου συμμαχικού ασυρμάτου σε κατεχόμενη περιοχή στη θέση Τσούτσουρος στα Ν. παράλια του Ν. Ηρακλείου, καθώς και η επίσημη αναγνώριση της πρώτης αντιστασιακής οργάνωσης στην κατεχόμενη Ευρώπη.
Ο όρμος του Τσουτσούρου, επιλογή του Ραπτοπούλου, αποτέλεσε διαμετακομιστικό σταθμό Ελλήνων πατριωτών και συμμαχικών δυνάμεων, αλλά και όπλων και άλλων εφοδίων στους μαχόμενους πατριώτες της περιοχής, με την προσόρμιση σε πυκνά χρονικά διαστήματα υποβρυχίων και άλλων ταχύπλοων σκαφών.
Η δραστηριότητα του Ραπτοπούλου έγινε αντιληπτή από τους κατακτητές, οι οποίοι με πράκτορες των έθεσαν σε στενή παρακολούθηση τις κινήσεις του.
Στις 23 Φεβρουαρίου 1942 Ιταλοί καραμπινιέροι, ύστερα από εντολή του Γερμανού Διοικητή ασφαλείας Χάρτμαν, συνέλαβαν στην Ανω Βιάννο τον Αλέξανδρο Ραπτόπουλο και τον κράτησαν στις φυλακές Νεαπόλεως για να τον παραδώσουν αργότερα στους Γερμανούς.
Από τις 10 Μαρτίου ως τις 22 Μαΐου κρατήθηκε στις Φυλακές Αλικαρνασσού Ηρακλείου. Υποβλήθηκε κατ’ επανάληψη σε πιεστικές και βασανιστικές ανακρίσεις. Μεταφέρθηκε στη συνέχεια στις Φυλακές Αγιας Χανίων και στις 24 Ιουλίου 1942 οδηγήθηκε, μαζί με το φλογερό συνεργάτη του Εμμ. Σταματουλάκη, έφεδρο ανθυποκτηνίατρο από την Κάτω Βιάννο, στο στρατοδικείο, που καταδίκασε και τους δύο σε θάνατο.
Κλείστηκε στην απομόνωση, σε κελί των μελλοθανάτων, κι εκτελέστηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1942.
ΥΓ . Στις 3 Σεπτεμβρίου 1965 πέθανε ο Αντιστράτηγος της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής, Γεώργιος Σαμουήλ, που υπήρξε Διοικητής του Συντάγματος Χωροφυλακής Μακρυγιάννη στα Δεκεμβριανά και μετέπειτα αρχηγός της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής. Γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου του 1894 στην τότε υπό Τουρκική κατοχή Ιεράπετρα του Νομού Λασιθίου στην Κρήτη και πέθανε στις στην Αθήνα.
ΠΗΓΕΣ. patris.gr, haniotika-nea.gr
ΠΗΓΕΣ. patris.gr, haniotika-nea.gr
.png)
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου