Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία…!!!

Ποιος δρόμος, ποια ιστορία και ποια …μπογιά;

Κάποιοι δρόμοι στην πορεία του χρόνου απέκτησαν την δική τους ιστορία.
Κι’ αυτό γιατί πάνω στους τοίχους των κτιρίων τους, είχαν γραφτεί με μπογιά συνθήματα που άγγιζαν τις ψυχές όλων των Ελλήνων.
Κανείς δεν πρόσεχε το χρώμα της μπογιάς, παρά μόνο το περιεχόμενο του συνθήματος.
Όλα αυτά συνέβαιναν κάποτε.
Αλλά που να φανταζόμασταν τότε, ότι αυτό το "κάποτε" θα ήταν τόσο πολύ κοντά στο "ποτέ" του σήμερα.
Κάποτε στους τοίχους ήταν γραμμένα μόνο τα αυτονόητα:
"Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία".
Στο σήμερα του "ποτέ" είναι μόνο γραμμένα τα …ανόητα!!!
Στους ίδιους δρόμους, και πάνω στα ίδια κτίρια που γράφτηκε η μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου μας, σήμερα κυριαρχούν τα εμετικά συνθήματα των θλιβερών ανθρωποειδών του λεγόμενου αναρχικού χώρου.
"Καλό ψόφο Διαμαντή". "Ψόφα Διαμαντή - Άϊντε".
Είναι οι ίδιοι "άνθρωποι" που πριν ένα μήνα περίπου, προσποιητά δακρύβρεχτοι, έκλαιγαν για τον άδικο χαμό του 16χρονου Αλέξη.
Πάνω στο όνομά του πατούσαν για να δικαιολογήσουν την "δήθεν" οργή τους, και να καταστρέψουν τα πάντα στο πέρασμά τους.
Μετά από λίγες μέρες ένας άλλος επίσης πολύ νεαρός, κατά πέντε χρόνια μεγαλύτερος του Αλέξη, γαζωνόταν από σφαίρες αδίστακτων ανθρωπόμορφων ερπετών, και ήδη με νύχια και με δόντια προσπαθεί να κρατηθεί στη ζωή.
Ο δεύτερος νεαρός "υπέπεσε" σε ολέθριο σφάλμα.
Έγινε Αστυνομικός με σκοπό να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο, και να προστατέψει ακόμη και με τη ζωή του, όλα τα ανθρώπινα αγαθά.
Προ πάντων να προστατέψει τη δημοκρατία.
Ανήκε όμως κι’ αυτός στη γενιά των 700 ευρώ.
Αυτό όμως δεν αποτέλεσε αφορμή, ώστε να καταταγεί και ο ίδιος στη φατρία των δήθεν "οργισμένων", γιατί απλούστατα προ 5ετίας αυτή η γενιά, ήταν γενιά των 400 ευρώ.
Και ουδείς αντιδρούσε τότε!!!
Από τις δύο παραπάνω άδικες επιθέσεις μέχρι και σήμερα, γράφτηκαν πολλά.
Γράφτηκαν πως συγκεκριμένοι πολιτικοί χώροι, υποκινούν συστηματικά και υποθάλπουν τους "γνωστούς - αγνώστους".
Η λεπτότητα δεν τους ονομάζει "αλήτες αναρχικούς" για λόγους …δημοκρατικής ισορροπίας, αλλά και …ευαισθησίας.
Γράφτηκαν πάρα πολλά.
Από σχετικούς και άσχετους.
Από φερόμενους ως δημοκράτες και μη.
Από κουλτουριάρηδες και μη.
Από "ανθρώπους" και μη.
Στοχοποιήθηκαν οι Αστυνομικοί, βροντοφωνάζει ο μονόπλευρος και "συγκλίνων" έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος ενημέρωσης.
Πίσω από τους "αλήτες" βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ, βροντοφωνάζει η αντίπερα όχθη.
Και στη μέση;
Ποια "πολιτική Κίρκη" είναι ικανή σήμερα να μεταμορφώσει τους ανθρώπους σε τέρατα;
Ποια πολιτική δύναμη και με ποιο μαγικό ραβδί θα μπορούσε να επιτύχει κάτι τέτοιο;
Την ανθρώπινη οργή δεν την δημιουργεί η δήθεν "περιθωριοποιημένη" κατηγορία των 700άρηδων, αλλά ούτε και ο παραλογισμός της αυτοκαταστροφής.
Απλά οι χρονικές συγκυρίες, σε συνδυασμό με την κακώς εννοούμενη και υποβόσκουσα "επαναστατικότητα", αλλά και με την πολιτική υποτονικότητα και απαξίωση, δημιούργησαν την ψευδαίσθηση ότι έφθασε το "πλήρωμα του χρόνου" για νταϊλίκια και μαγκιές.
Μονόπλευρες μεν, αλλά καταφανώς άδικες.
Αυτό πρέπει να το παραδεχθούμε…
Gianniotis
http://gianniotis.blogspot.com:80/2009/01/blog-post_9368.html