6/1/09

Η ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Η «ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΕΦΗΒΩΝ». (Κώστας Λάμπος prodial21@gmail.com)




Η νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση οδήγησε, με την κατάργηση των εθνικών περιορισμών και οικονομικών συνόρων, καθ’ υπαγόρευση βέβαια του ηγεμονικού κεφαλαίου με όργανά του τον ΟΗΕ, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τη Διεθνή Τράπεζα, στην ενιαία διάταξη των διάφορων εθνικών καπιταλισμών, με την έννοια της ένταξής τους σε ένα ενιαίο στρατηγικό σχέδιο, που αποσκοπεί στον περιορισμό, και στην άρση των ενδοκαπιταλιστικών και διακαπιταλιστικών συγκρούσεων, για την από κοινού οργάνωση και την ενιαία αντιμετώπιση της σύγκρουσης μεταξύ Κεφαλαίου και Εργασίας.

Αυτή η διαδικασία, αν και δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί, έχει εντούτοις προχωρήσει αρκετά, ώστε να έχει συντελεστεί σε μεγάλο βαθμό ένα είδος ομογενοποίησης του παγκόσμιου καπιταλισμού, όσον αφορά τις διαδικασίες παραγωγής και κύρια όσον αφορά τις διαδικασίες ιδιοποίησης, συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του παγκόσμιου «οικονομικού πλεονάσματος». Αυτή η κατάσταση, βέβαια, οδηγεί σε σταδιακή επιτυχία του στρατηγικού στόχου του ηγεμονικού κεφαλαίου με τη βίαιη απώθηση της ζωντανής Εργασίας τόσο από τη σφαίρα της παραγωγής, όσο και κύρια από τη σφαίρα της κατανομής του κοινωνικού πλούτου, με συνέπεια την οικονομική, κοινωνική και πολιτική περιθωριοποίηση της Εργασίας και κατ’ επέκταση της κοινωνίας και της ανθρωπότητας.

Δε κατάφερε εντούτοις, αυτή η ομογενοποίηση του παγκόσμιου καπιταλισμού να απαλλάξει το σώμα του καπιταλισμού από τη χαοτική φύση του και τις σύμφυτες με αυτή τη φύση του εσωτερικές αντιφάσεις του, οι οποίες εκδηλώνονται όλο και συχνότερα, όλο και εντονότερα με τη μορφή των διάφορων κρίσεων, που λειτουργούν ως οξείες λοιμώξεις, προσβάλλοντας ταυτόχρονα όλα τα μέλη και τα ζωτικά όργανα του παγκόσμιου καπιταλισμού, επειδή ακριβώς η κατάργηση των εθνικών περιορισμών και οικονομικών συνόρων λειτούργησε αποδυναμωτικά για το «ανοσοποιητικό» του σύστημα.

Η τρέχουσα κρίση του καπιταλισμού αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση μιάς τέτοιας «οξείας λοίμωξης» η οποία ταλανίζει την παγκόσμια οικονομία και οδηγεί την ανθρωπότητα σε ένα καινούργιο μεσαίωνα, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τόσο τα όρια όσο και την επικινδυνότητα του καπιταλισμού.

Αναμφισβήτητα, το ηγεμονικό κεφάλαιο, μερικές δεκάδες παγκόσμιας εμβέλειας επιχειρήσεις που ελέγχουν άμεσα ή έμμεσα την παγκόσμια οικονομία, προσπαθεί να ξεπεράσει και αυτή την κρίση με μια ακόμα μεγαλύτερη συγκεντροποίηση του πλούτου, πράγμα που φυσικά συνεπάγεται τον παραπέρα περιορισμό του αριθμού ακόμα και των καπιταλιστών διεκδικητών του, και να ενισχύσει τη θέση του για να μπορέσει να ολοκληρώσει το στρατηγικό του σχέδιο για τον θεσμικό αφοπλισμό, την πλήρη αποδυνάμωση και την ολοκληρωτική υποταγή της Εργασίας, για την ολοκλήρωση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Το αν θα τα καταφέρει θα εξαρτηθεί από τον τρόπο που θα ερμηνεύσουν και από τα μέσα με τα οποία θα αντιμετωπίσουν αυτή την κρίση, αλλά και τον φιλελεύθερο παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό συνολικά οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού. Η συνειδητοποίηση πως ο καπιταλισμός, που έφτασε τα όριά του, πρέπει να ανατραπεί, γιατί καταστρέφει τη φύση και απειλεί τη ζωή, τις ελευθερίες και την πρόοδο της ανθρωπότητας, είναι προϋπόθεση για την συνολική άρνηση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και την αναζήτηση ενός άλλου τρόπου παραγωγής και κατανομής του αναγκαίου για την ευημερία και την πρόοδο της ανθρωπότητας πλούτου. Μια συνειδητοποίηση η οποία με τη σειρά της προϋποθέτει την πνευματική μας απελευθέρωση από τους σκοταδιστικούς μύθους και τις εξουσιαστικές αντιλήψεις της άρχουσας τάξης. Προϋποθέτει δηλαδή την πνευματική, την ιδεολογική και πολιτική αυτονόμησή μας και κατά συνέπεια την, μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, διατύπωση της στρατηγικής των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, η οποία θα πάρει τη μορφή μιάς Νέας Ατομικής και Συλλογικής Αυτοπεποίθησης, μιάς Νέας Επαναστατικής Λαϊκής Βούλησης και ενός Νέου Σχέδιου για την Κοινωνία και την Ανθρωπότητα.
Η συνέχεια στο http://www.infonewhumanism.blogspot.com/


Δεν υπάρχουν σχόλια:

25 Νοεμβρίου1967. Ο Μακάριος προσέφυγε στο Συμβούλιο Ασφλείας του ΟΗΕ για να φύγει η Ελληνική Μεραρχία από την Κύπρο. Η Τουρκία πήρε ότι ήθελε χωρίασ να πέσει σφαίρα.

 Οι Τούρκοι γνώριζαν πολύ καλά με ποιούς ειχαν να κάνουν. Τους γνώρισαν προσωπικα στις Συναντήσεις στον Εβρο στις 9 και 10 Σεπτεμβρίου.