Τα εγκλήματα των Άγγλων σε βάρος των Ελλήνων

1956 . Στην Κύπρο, στις 12 Νοεμβρίου, απεβίωσε στο στρατόπεδο Ξερού μετά από βασανιστήρια από τους Άγγλους ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ Γεώργιος Νικολάου 26 ετών από τον Κάτω Πύργο της επαρχίας Λευκωσίας. 
Ο θάνατός του προήλθε από το βασανιστήριο του πνιγμού στον οποίο τον υπέβαλαν οι ανακριτές, χρησιμοποιώντας πετρέλαιο στο οποίο πρόσθεσαν πριονίδι. 
Ο Γεώργιος Νικολάου άφησε χήρα τη γυναίκα του Πελαγία και ορφανές τις κόρες του Ανδρούλα και Γεωργία, η οποία γεννήθηκε εννέα μέρες μετά το θάνατο του πατέρα της. Είχε τρία αδέλφια . Τον Τάκη, τον Ανδρέα και τη Γαλάτεια. 
Ο Γεώργιος Νικολάου ανέπτυξε δράση σε ομάδες που αγωνιζόντουσαν για αποτίναξη του αγγλικού ζυγού από το 1950. Συνεργαζόταν με τον παππού του Παπαευριπίδη Ιωαννίδη, έναν από τους πρώτους στρατολόγους της ΕΟΚΑ, το θείο του Πολύκαρπο Ιωαννίδη, τον οποίο αργότερα εξόρισαν οι Άγγλοι στις Σεϋχέλλες μαζί με τον Μακάριο, το Μητροπολίτη Κερύνειας Κυπριανό και τον Παπασταύρο Παπαγαθαγγέλου. Μυήθηκε στον αγώνα από τις αρχές του 1955.
 Με την έναρξη της ένοπλης δράσης, ανέλαβε υπεύθυνος της ΕΟΚΑ στα χωριά Πηγαίνια, Παχύαμμος, Κάτω και Πάνω Πύργος, με το ψευδώνυμο «Δάφνιος». Στο σπίτι του διατηρούσε κρησφύγετο. Εκεί φιλοξένησε τους πρώτους πυρήνες για ανταρτική δράση στον τομέα Τυλληρίας. 
Διετέλεσε επίσης ένας από τους συνδέσμους της ανταρτικής ομάδας του ήρωα Μάρκου Δράκου την οποία και βοηθούσε σε διάφορες επιχειρήσεις της.
 Στις 27 Οκτωβρίου 1956 συνελήφθη από τους Άγγλους μαζί με άλλους εννέα χωριανούς του και μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο των Άγγλων στο δρόμο Πεντάγειας – Ξερού. Εκεί κατόρθωσε να μπει μυστικά ο αδελφός του Τάκης Νικολάου και να τον συναντήσει στις 12 Νοεμβρίου 1956. 
Τον βρήκε σε κακά χάλια από τα βασανιστήρια. Ζήτησε να του πάρουν γιατρό και δικηγόρο. Την επομένη που πήγαν να τον συναντήσουν οι δικοί του τον βρήκαν νεκρό με θρυμματισμένα τα πόδια και μια σφαίρα στην πλάτη, την οποία δέχθηκε όταν ήταν ήδη νεκρός.

1958. Στην Κύπρο, απεβίωσε συνεπεία φρικτών βασανιστηρίων, που υπέστη από Άγγλους ανακριτές στο κρατητήριο Ζέφυρος της επαρχίας Κερύνειας ο 17χρονος Πρόδρομος Ξενοφώντος από το χωριό Αγριδάκι, της επαρχίας Κερύνειας. Γονείς του ήταν ο Ξενοφών και η Ειρήνη Τρύφωνα. Είχε επτά αδέλφια : Γρηγόρης, Ανδρέας, Περσού, Θεοδώρα, Λάζαρος, Ζαχαρίας, και Λουκία.
Ο Πρόδρομος Ξενοφώντος τελείωσε το δημοτικό σχολείο του χωριού του και ήταν άριστος μαθητής. Η οικονομική δυσχέρεια του πατέρα του δεν του επέτρεψε να συνεχίσει τις σπουδές του και εργαζόταν ως χύτης. Έδωσε τον όρκο της ΕΟΚΑ τον Αύγουστο του 1957, σε ηλικία δεκαέξι μόλις χρονών, κατόπιν δικής του μεγάλης επιμονής και εργάστηκε στον αγώνα δίπλα από τα αδέλφια του. 
Πρώτες αποστολές που του ανατέθηκαν ήταν να διανέμει φυλλάδια, να μιλά με τον τηλεβόα και να παρακολουθεί διάφορες κινήσεις, κυρίως στρατιωτών. Δραστηριοποιήθηκε επίσης πολύ στην ίδρυση εθνικοφρόνων σωματείων στο χωριό του, στα οποία ο Κυριάκος Μάτσης, τομεάρχης της περιοχής, έδινε ιδιαίτερη σημασία. Όταν συνελήφθη ο μεγαλύτερός του αδελφός Ζαχαρίας, που ήταν τροφοδότης των ανταρτικών ομάδων του Μάτση στον Κυπαρισσόβουνο, ανέλαβε ο Πρόδρομος την τροφοδοσία. 
Στις 7 Νοεμβρίου 1958 μετέφερε τρόφιμα στους αντάρτες με συναγωνιστή του. Οι Άγγλοι είχαν πληροφορίες για την αποστολή του και τον συνέλαβαν. Τον υπέβαλαν σε εξαντλητική ανάκριση. Στην άρνησή του να αποκαλύψει οτιδήποτε ακολούθησαν φρικτά βασανιστήρια μέχρι θανάτου.
 Όταν τον παρέδωσαν στους δικούς του νεκρό, ύστερα από τέσσερις μέρες, το κρανίο του ήταν σπασμένο από το σιδερένιο στεφάνι, το οποίο οι Άγγλοι χρησιμοποίησαν στα βασανιστήρια. Τα νύχια του επίσης ήταν όλα βγαλμένα.