του κεντρικού Στούντιο της Ράδιοτηλεόρασης της Σερβίας.
Το χτύπημα ήταν «σημαδιακό».
Η 23η Απριλίου, είναι η ημέρα, του Σερβικού Στρατού, προς τιμή της
23ης Απριλίου του 1815, οταν άρχισε από το Τάκοβο η δεύτερη
σερβική επανάσταση του Μίλος Ομπρένοβιτς, για την αποτίναξη του Τουρκικού ζυγού .
Στις 23 Απριλίου 1998, έγινε και το δημοψήφισμα του Μιλόσεβιτς
σχετικά με την αποδοχή της διεθνούς διαμεσολάβησης για την επίλυση των προβλημάτων στο Κοσσυφοπέδιο και το Μετόχι.
Τότε ψήφισε το 73,05% και το 94.73% απάντησε ΟΧΙ.
Ακριβώς έναν χρόνο μετά οι Αμερικανοί έδωσαν ένα μάθημα
σε ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ και βομβάρδισαν την τηλεόραση.
Από την επίθεση βρήκαν άμεσο τραγικό θάνατο 16 εργαζόμενοι
της νυκτερινής βάρδιας , οι οποίοι ήσαν υπεύθυνοι για την κανονική
ροή του προγράμματος, και οι οποίοι εξαερώθηκαν.
Τραυματίστηκαν άλλοι 18, εκ των οποίων πέθαναν στα Νοσοκομεία
7 και 4 έμειναν ανάπηροι.
Ήταν ένα έγκλημα κατά της ενημέρωσης , κατά της αλήθειας και
κατά της ελευθερίας της Γνώμης.
Το ΝΑΤΟ είπε ότι το Στούντιο ήταν στρατηγικός στόχος ότι γιατί
η RTS , «είχε σημαντική συμβολή στην πολεμική προπαγάνδα και στην εκστρατεία κατά του πληθυσμού του Κοσσυφοπεδίου».
Το ΝΑΤΟ βομβάρδισε την ενημέρωση και δεν έχει ζητήσει ποτέ
συγνώμη.
Οι Ρουφιάνοι των Αμερικανών στο Βελιγράδι εβγαλαν και ανακοίνωση που έλεγαν ότι ο βομβαρδισμός της σερβικής ραδιοτηλεόρασης ηταν δικαιολογημένος.
Εκτός από την Σερβική Ραδιοτηλεόραση το ΝΑΤΟ στις 23 Απριλίου,χτύπησε με 20 πυραύλους, το δυτικό τμήμα του Νις και την περιοχή της Νίσκα Μπάνια.
Για ένα ακόμη βράδυ βομβαρδίστηκε το κέντρο της μαρτυρικής Κουρσουμλία .
Στο Βελιγράδι βομβαρδίστηκαν τα περίχωρα της συνοικίας
Ρακοβίτσα.
Στο Κόσσοβο βομβαρδίστηκε το χωριό Μπελάσεβατς στο Κόσσοβο
Πόλιε και το αεροδρόμιο Σλάτινα. Βομβαρδίστηκε επίσης το
Νόβι Σαντ. Ένας πύραυλος έπεσε στο σταθμό των λεωφορείων και
ένας δεύτερος χτύπησε μια άδεια δεξαμενή πετρελαίου.
Από λάθος εκτίμησης των υπεριπτάμενου «ΑΒΑΚΣ» οι περισσότερες βόμβες έπεσαν στο Δούναβη.
Βομβαρδίστηκε για μια ακόμα φορά το Βάλιεβο γύρω από το
εργοστάσιο «Κρούσικ».
Στην Ουάσιγκτον, το 1999 έγινε η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ
για τα 50 χρόνια ύπαρξης της συμμαχίας.
Κατά την έναρξη της συνόδου, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων
του ΝΑΤΟ υιοθέτησαν δήλωση η οποία έθεσε όρους στην ΟΔ Γ/βιας
για να κερδίσει την «αναστολή των αεροπορικών επιθέσεων».
Το ΝΑΤΟ απαιτούσε
1) Τερματισμό κάθε στρατιωτικής δράσης και τερματισμό της
(σερβικής) βίας στο Kοσσυφοπέδιο και το Μετόχι.
2) Απόσυρση όλων των σερβικών στρατιωτικών, αστυνομικών και παραστρατιωτικών δυνάμεων .
3) Αποδοχή διεθνούς στρατιωτικής παρουσίας.
4) Αποδοχή της άνευ όρων και ασφαλούς επιστροφής όλων των προσφύγων και εκτοπισθέντων και της
πρόσβασης των οργανώσεων ανθρωπιστικής βοήθειας•
5) απόδειξη ότι η ΟΔ Γιουγκοσλαβίας θα εργαστεί για τη δημιουργία
ενός πολιτικού πλαισίου που θα βασίζεται στη συμφωνία του Ραμπουγιέ.
ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ
ΟΙ 16 ΠΟΥ ΕΧΑΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1999.
Jelica Munitlak – make-up artist, Ksenija Banković – video mixer,
Darko Stoimenovski – τεχνικός ροής, Nebojša Stojanović –
αρχιτεχνικός, Dragorad Dragojević – εργάτης ασφαλείας,
Dragan Tasić – ηλεκτρολόγος, Aleksandar Deletić – σχεδιαστής προγράμματος, Slaviša Stevanović – τεχνικός ροής, Siniša Medić – σχεδιαστής προγράμματος, Ivan Stukalo – τεχνικός ροής, Dejan
Marković – φύλακας, Milan Joksimović – εργάτης ασφαλείας,
Branislav Jovanović – τεχνικός Μάστερ, Slobodan Jontić –
εφαρμοστής, Milovan Janković – μηχανικός ακριβείας και Tomislav Mitrovic – διευθυντής του προγράμματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου