Μισός αιώνας επανάσταση. Η 1η Γενάρη είναι μέρα υπόσχεσης του κουβανικού λαού ότι θα συνεχίσει να υπερασπίζεται την επανάστασή του με όλα τα μέσα, με θυσίες και αυταπάρνηση, ότι θα συνεχίσει να διαπαιδαγωγεί τη νεολαία στις αρχές της Επανάστασης για μια καλύτερη κοινωνία, δίκαιη και σοσιαλιστική. Η σημερινή 50ή επέτειος της νίκης της Επανάστασης βρίσκει την Κούβα να δίνει τη μάχη της, να προσφέρει και να δέχεται την αλληλεγγύη από τους λαούς. Βρίσκει το λαό της να γιορτάζει τις κατακτήσεις του. Οπως θα το κάνει σήμερα σε πολλές πλατείες στο Νησί της Επανάστασης.
Η Επανάσταση στην Κούβα αποτέλεσε ώριμη ανάγκη, συνέχεια των πολύχρονων αγώνων του λαού ενάντια στην ισπανική αποικιοκρατία και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, της εργατικής τάξης, του Κομμουνιστικού Κόμματος, ενάντια στην καπιταλιστική καταπίεση, στα δικτατορικά καθεστώτα που τοποθέτησε ο ιμπεριαλισμός, της πάλης για εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία.
Οταν ξεκίνησε η τελική φάση του αγώνα το Δεκέμβρη του 1956, με το μικρό πλοίο «Γκράνμα» που ξεκίνησε από το Μεξικό για να φτάσει στα παράλια της Κούβας κοντά στη θρυλική Σιέρα Μαέστρα, το λαϊκό κίνημα ήταν ήδη προετοιμασμένο για την πάλη ενάντια στον δικτάτορα Μπατίστα. Παρά τις πρώτες αρνητικές εμπειρίες με την αποβίβαση του αντάρτικου τμήματος της «Γκράνμα» των 82 μαχητών, από τους οποίους επιβίωσαν μόνο 12, ανάμεσά τους οι μελλοντικοί ηγέτες της Επανάστασης (ο Φιντέλ Κάστρο, ο Ραούλ Κάστρο, ο Τσε Γκεβάρα, ο Καμίλο Σιενγφουέγκος, ο Χουάν Αλμέιδα), η στήριξη από το λαό, τις αντιδικτατορικές οργανώσεις και τους κομμουνιστές ήταν καθοριστικής σημασίας για την έκβαση του αγώνα.
Δύο χρόνια μετά, ο αντάρτικος στρατός κυριάρχησε σε ολόκληρη τη χώρα. Την πρώτη Γενάρη του 1959 απελευθερώθηκε η Σάντα Κλάρα και την επόμενη, με ηγέτη τον Τσε Γκεβάρα, μπήκε θριαμβευτικά στην Αβάνα. Σε λίγες ημέρες έφτασε στην πρωτεύουσα και ο ηγέτης της Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο και ανέλαβε πρωθυπουργός της επαναστατικής κυβέρνησης. Σχεδόν τρία χρόνια αργότερα, την Πρωτομαγιά του 1961, ο Φιντέλ Κάστρο ανήγγειλε ότι η Επανάσταση θα μετεξελιχθεί σε σοσιαλιστική.
Η Επανάσταση στην Κούβα αποτέλεσε ώριμη ανάγκη, συνέχεια των πολύχρονων αγώνων του λαού ενάντια στην ισπανική αποικιοκρατία και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, της εργατικής τάξης, του Κομμουνιστικού Κόμματος, ενάντια στην καπιταλιστική καταπίεση, στα δικτατορικά καθεστώτα που τοποθέτησε ο ιμπεριαλισμός, της πάλης για εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία.
Οταν ξεκίνησε η τελική φάση του αγώνα το Δεκέμβρη του 1956, με το μικρό πλοίο «Γκράνμα» που ξεκίνησε από το Μεξικό για να φτάσει στα παράλια της Κούβας κοντά στη θρυλική Σιέρα Μαέστρα, το λαϊκό κίνημα ήταν ήδη προετοιμασμένο για την πάλη ενάντια στον δικτάτορα Μπατίστα. Παρά τις πρώτες αρνητικές εμπειρίες με την αποβίβαση του αντάρτικου τμήματος της «Γκράνμα» των 82 μαχητών, από τους οποίους επιβίωσαν μόνο 12, ανάμεσά τους οι μελλοντικοί ηγέτες της Επανάστασης (ο Φιντέλ Κάστρο, ο Ραούλ Κάστρο, ο Τσε Γκεβάρα, ο Καμίλο Σιενγφουέγκος, ο Χουάν Αλμέιδα), η στήριξη από το λαό, τις αντιδικτατορικές οργανώσεις και τους κομμουνιστές ήταν καθοριστικής σημασίας για την έκβαση του αγώνα.
Δύο χρόνια μετά, ο αντάρτικος στρατός κυριάρχησε σε ολόκληρη τη χώρα. Την πρώτη Γενάρη του 1959 απελευθερώθηκε η Σάντα Κλάρα και την επόμενη, με ηγέτη τον Τσε Γκεβάρα, μπήκε θριαμβευτικά στην Αβάνα. Σε λίγες ημέρες έφτασε στην πρωτεύουσα και ο ηγέτης της Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο και ανέλαβε πρωθυπουργός της επαναστατικής κυβέρνησης. Σχεδόν τρία χρόνια αργότερα, την Πρωτομαγιά του 1961, ο Φιντέλ Κάστρο ανήγγειλε ότι η Επανάσταση θα μετεξελιχθεί σε σοσιαλιστική.
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου