Αέριο - χρυσάφι. (Δημήτρης Τσαλαπάτης)

ΚΑΠΟΙΟΙ - λέει- το πήραν απόφαση ότι το έργο ,«η παρέα του Λονδίνου», δεν τράβαγε άλλο και τελικά κατέβηκε.

Στη «Φωλιά της ακρίβειας» πάλι οι καινούργιοι, μπορεί να χάσανε την τελευταία πτήση της Ολυμπιακής, αλλά βιάζονται- λέει - να πιάσουν τα καρτέλ από τον γιακά!... Μόνο που- και στις δύο περιπτώσεις- οι προκάτοχοί τους, πριν φύγουν, το ΄παιξαν ικανοποίηση (άκου να δεις). Με το... «έργο» τους. Ίσως γιατί ξέρουν ότι η δουλειά δεν χαλάει τώρα με τίποτα.

Οι τράπεζες λοιπόν μπορεί να πήραν τον αέρα με τα 28 δισ., αλλά το παιχνίδι και το ντόμινο με τα επιτόκια μόλις τώρα αρχίζει: Στις καταθέσεις πέφτουν. Τα ρίχνει πρώτη και καλύτερη η μεγάλη μας φίλη, που αφού έκανε ό,τι έκανε με την τούρκικη επένδυση, τώρα πάει να βγάλει τα σπασμένα. Στα δανεικά πάλι οι χρεώσεις (επιτόκια και ψιλά γράμματα μαζί) τραβάνε την ανηφόρα.

Στα καύσιμα τώρα, μετά την πρώτη κοιλιά που έκαναν οι διεθνείς τιμές, ξανατσίμπησαν και με αυτό το άλλοθι, το καπέλο στις λιανικές φτάνει μέχρι τα αυτιά.

Είναι και το παιχνίδι με το αέριο στη γειτονιά μας. Το παρασκήνιο με τη διπλωματία για τους αγωγούς όλο και αγριεύει. Εμείς όμως κινδυνεύουμε να την πληρώσουμε την ιστορία χρυσάφι, όχι μόνο γιατί επιβαρύνει τα τιμολόγια της ΔΕΗ, ούτε γιατί κινδυνεύουμε να μείνουμε.

Κυρίως γιατί ποτέ δεν υπήρξε συνολική πολιτική για την ενέργεια με όλες τις εναλλακτικές λύσεις. Απλώς κάποτε φτιάξαμε τον πρώτο αγωγό αερίου, περίπου διακομματικά, αλλά πληρώσαμε και καπέλο στους προμηθευτές. Δηλαδή, μια μονάδα της ΔΕΗ με λιγνίτη στη Φλώρινα.

Έτσι για να τα θυμόμαστε όλα...

ΥΓ:... Α, ναι. Και καλή χρονιά