12 Απριλίου 1965.Το Κινέζικο πραξικόπημα στη Σόφια

Μετά το 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ ο Μάο ανακάλυψε ότι ο Στάλιν ήταν «το δεύτερο ξίφος των κομμουνιστών μετά τον Λένιν» που η ΕΣΣΔ το πέταξε μακριά και κατηγορούσε το ΚΚΣΕ για «ρεβιζιονισμό». 
 Η ρήξη της Κίνας με την ΕΣΣΔ δεν άργησε, ιδίως μάλιστα, όταν η ΕΣΣΔ αρνήθηκε να βοηθήσει την Κίνα να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Τον Αύγουστο του 1960 αποσύρθηκαν οι σοβιετικοί στρατιωτικοί σύμβουλοι.
Το 1961 ο Χρουστσόφ αποφάσισε τον τερματισμό της οικονομικής βοήθειας προς τον μαρξιστή-λενινιστή Εμβέρ Χότζα που στράφηκε συνήψε στην Κίνα και τον Μάο Τσε Τουνγκ.
Το 1962 η ΕΣΣΔ πήρε το μέρος της Ινδίας στη συνοριακή της διένεξη με την Κίνα, και το 1963 ο Μάο διαπίστωσε ότι έγινε παλινόρθωση του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ.
Σε αυτή τη φάση ο μαρξισμός-λενινισμός χτύπησε και στην Βουλγαρία.
Τον Οκτώβριο του 1964 στο Σόφια συγκροτήθηκε η φράξια των Ιβάν Τοντόροφ και Τσόλο Κράστεφ, στην οποία μυήθηκε και ο στρατιωτικός διοικητής της Σόφιας υποστράτηγος Τσβάτκο Ανεφ, οι οποίοι σχεδίαζαν πραξικόπημα από τις αρχές του 1965 για την ανατροπή του Τόντορ Ζιβκωφ διότι , «η ρεβιζιονιστική ηγεσία του Βουλγαρικού ΚΚΚ, ειχε εγκαταλείψει τις αρχές του μαρξισμού-λενινισμού, υπέρ του οπορτουνισμού και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.
Οι περισσότεροι από τους συνωμότες συνελήφθησαν στις 12 Απριλίου 1965.
Ο Ιβάν Τοντόροφ αυτοκτόνησε σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή. Συνολικά καταδικάστηκαν για συμμετοχή στη συνομωσία 201 άτομα.