9 Απριλίου 1941

Στις 9 Απριλίου τα ξημερώματα , στο «Συγκρότημα Καραντάγ» (ΜΑΛΙΑΓΚΑ-ΠΕΡΙΘΩΡΙ-ΠΑΡΤΑΛΟΥΣΚΑ-ΝΤΑΣΑΒΛΙ-ΠΕΡΣΕΚ-ΜΠΑΡΜΠΑΖΩΡΑ», τμήματα της XIV Μεραρχίας περικυκλώνουν και συλλαμβάνουν 102 Γερμανούς αιχμαλώτους. Με αντεπίθεση ανακαταλαμβάνεται το ύψωμα Άγιος Κωνσταντίνος. 250 Γερμανοί αιχμάλωτοι.
Στο Οχυρό του Εχίνου, ο Ταγματάρχης Χρήστος Δρακούσης. και οι άνδρες του λόγω έλλειψης πυρομαχικών αποφασίζουν έξοδο. Η εγκατάλειψη του οχυρού έγινε τις πρώτες πρωινές ώρες της 9.4.1941 από κρυφές εξόδους από τις οποίες διέρρευσαν κάτω από καταρρακτώδη βροχή 18 αξιωματικοί και 550 στρατιώτες μεταφέροντας στα χέρια τους τραυματίες. Η φρουρά κατευθύνθηκε συντεταγμένη προς την Ξάνθη, που είχε ήδη καταληφθεί οπότε οι υπερασπιστές του Οχυρού Εχίνος αναγκάσθηκαν να παραδοθούν.
Πιο ανατολικά ο διοικητής της ταξιαρχίας του Έβρου, έφεδρος υποστράτηγος Ιωαν. Ζήσης, για να μην παραδοθεί αποφασίζει την υποχώρηση της Ταξιαρχίας στην Τουρκία και αυτοκτονεί με το υπηρεσιακό του περίστροφο στα Ύψαλα. (Οι άνδρες και οι αξιωματικοί της Ταξιαρχίας τελικά θα φθάσουν στην Αίγυπτο).
Στις 8 το πρωί της 9ης Απριλίου 1941, η γερμανική 2η τεθωρακισμένη μεραρχία που διήλθε δια του γιουγκοσλαβικού εδάφους, μέσω Στρώμνιτσας, Δοϊράνης και Κιλκίς μπαίνει στη Θεσσαλονίκη με επικεφαλής τον ταξίαρχο Βερστ.
Ο αντιστράτηγος Μπακόπουλος διοικητής του ΤΣΑΜ στις 12.30 το μεσημέρι υπέγραψε στο Γερμανικό προξενείο της Θεσσαλονίκης την άνευ όρων παράδοση των τριών μεραρχιών πεζικού, και της μηχανοκίνητης ΧΙΧ .
Το πρωί της ίδιας μέρας οι Γερμανοί μπήκαν στις Σέρρες. 
Στο Ρούπελ , στις 15.00 της 9ης Απριλίου σταμάτησε κάθε εχθρική δραστηριότητα. Στις 17:00` εμφανίσθηκε στην οδό Κούλας- Σιδηροκάστρου γερμανικό αυτοκίνητο που έφερε λευκή σημαία Οι Γερμανοί επιβάτες κατέβηκαν, ύψωσαν λευκή σημαία, καλύφθηκαν και περίμεναν. Ο Διοικητής του Οχυρού, ταγματάρχης Δουράτσος Γεώργιος, αποστέλλει τον Ανθυπολοχαγό Δαμιανό Ιωάννη με τρεις στρατιώτες στο σημείο συνάντησης για να πληροφορηθεί τι ζητούν αυτοί. Ο Γερμανός αγγελιοφόρος ζητούσε την παράδοση του οχυρού διότι υπεγράφη ανακωχή και τα Γερμανικά στρατεύματα εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη.
 Ο ταγματάρχης Δουράτσος απάντησε: α) Ότι τα οχυρά παραδίδονται μόνον όταν κυριευθώσιν παρά του αντιπάλου. β) Ότι τοιούτων διαταγών περί ανακωχής κλπ. στερούμεθα παρά των ιεραρχικώς προϊσταμένων μας αρχών. γ) Ότι διαταγάς λαμβάνομεν και εκτελούμεν μόνον τας προερχομένας εκ των προϊσταμένων μας Αρχών. δ) Ότι ο αγών θα συνεχιστεί πάσα δε απόπειρα προσεγγίσεως του οχυρού θα συντριβεί.

Ο κήρυκας διαβεβαίωσε στην στρατιωτική του τιμή ότι δεν επρόκειτο για απάτη και όρισε συνάντηση για την 06:00 της επόμενης 10/4. Περί την 23:30` ελήφθη στο Ρούπελ πρώτα τηλεφωνικά και μετά εγγράφως η διαταγή για κατάπαυση του πυρός. Μετά την λήψη των διαταγών αυτών η διοίκηση των οχυρών αποφάσισε ομόφωνα την συνέχιση του αγώνα, καθώς και η αντίδραση των ανδρών του οχυρού ήταν ότι ο αγώνας έπρεπε να συνεχιστή. Κατόπιν νέας τηλεφωνικής επικοινωνίας όμως, με το Γενικό Επιτελείο διαπιστώθηκε ότι η περαιτέρω θυσία ήταν μάταια.
Μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης ξεκίνησε η γερμανική προέλαση προς νότια, με ταυτόχρονη κίνηση δυνάμεων προς την Έδεσσα και προς την περιοχή της Φλώρινας. Ο  στρατηγός Άρτσιμπαλντ Γουέιβελ, διατάσσει από την Τσαρίτσανη σύμπτυξή στην γραμμή του Αλιάκμονα.
- Φτάνουν από τη Σόφια στα Σκόπια οι βουλγαρόφρονες, Στέφαν Στεφάνοφ από το Κράτοβο και ο Βασίλ Χατζηκίμοφ από το Στίπ που σχηματίζουν μαζί με τον δήμαρχο των Σκοπίων Σπίρο Κιτάντσεφ κυβέρνηση στη «Μακεδονία του Βαρδάρη».