15/11/16

15 Νοεμβρίου 1940 . 19η ημέρα του Πολέμου (Ιστορία)

Ο Γερμανός πρεσβευτής στην Αθήνα πρίγκιπας φον Έρμπαχ, διβιβάζει στο Βερολίνο απόρρητη έκθεση για τον ελληνοιταλικό πόλεμο στην οποία τόνιζε:

«Ο Μεταξάς έδωσε την μόνη απάντηση την οποία θα μπορούσε να δώσει, δηλαδή να θεωρήσει το τελεσίγραφο ως κήρυξη πολέμου…Ο Μεταξάς μπορεί δικαίως να ισχυρισθεί ότι με τον βιβλικό τρόπο με τον οποίο μίλησε, εκπροσώπησε και τον τελευταίο λούστρο της Αθήνας. Οι κληθέντες υπό τα όπλα άνδρες έφταναν το πρώτο πρωί της επιστράτευσης στα κέντρα κατά πυκνές ομάδες. Μπορούσε κανείς να παρατηρήσει απερίγραπτες σκηνές ενθουσιασμού στα κέντρα αυτά και μάλιστα ενθουσιασμού από τον οποίο έλειπε κάθε νότιος θεατρινισμός και κάθε συναισθηματική επιπολαιότητα. Μεταξύ των εκατοντάδων που είχαν ντυθεί στο χακί και τους οποίους είδα με τα μάτια μου, μόνο έναν είδα δακρυσμένο. Αποχαιρετούσε τους γονείς του που είχαν έλθει ως τον στρατώνα και έφευγε για το μέτωπο. Ο πατέρας του, ένας χωρικός, του έδωσε το χέρι και τον άκουσα να του λέει : «Μην κλαις. Αποφάσισε ήσυχα ότι θα σκοτωθείς. Αν πεθάνεις, επειδή δεν έχω άλλο παιδί, θα πάρω εγώ τη θέση σου στο μέτωπο». Παρόμοιες ιστορίες ακούγονται παντού στους δρόμους, όλες αυθόρμητες. Αν οι Ιταλοί είχαν στηρίξει τις πληροφορίες τους σε ανάλογες μικρές ιστορίες του λαού και δεν βασιζόταν στις «βόμβες» των πρακτόρων τους, δεν θα είχαν υποστεί τόσες εκπλήξεις από τη στάση των Ελλήνων. Δεκατέσσερις μέρες μετά την έναρξη του πολέμου η ατμόσφαιρα ενθουσιασμού εξακολουθεί να υπάρχει στην Αθήνα. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι ο λαός χαρακτηρίζει αυτόν τον πόλεμο ως δικό του πόλεμο και κατέχεται από το αίσθημα ότι αγωνιζόμενος υπηρετεί το Δίκαιο. Για ένα φτωχό λαό, ο οποίος μόλις πριν από 100 έτη θυσιάστηκε σύσσωμος και προτίμησε την πλήρη αθλιότητα προκειμένου να ζήσει ελεύθερος, η εθνική του ανεξαρτησία, όσο και αν αυτό φαίνεται άποψη αναχρονιστική, δεν είναι έννοια χωρίς περιεχόμενο, ιδιαίτερα απέναντι σε έναν εχθρό όπως οι Ιταλοί».

Στον τομεα ευθύνης του ΤΣΔΜ , συνεχίστηκε η επίθεση προς την Κορυτσά. Τα ελληνικά τμήματα πήρανε το χωριό Πολιόσκα, στα δυτικά τού Δεβόλη. Το απόσπασµα του συνταγματάρχη Ι.Μπεγέτη της IX Μεραρχίας, υποστηριζόµενο από ιπυρά πυροβολικού, επιτέθηκε στα υψώµατα 1259 και 1271 και µετά από ολοήµερο σκληρό αγώνα και παρά τις ιταλικές αντεπιθέσεις κατάφερε να τα καταλάβει συλλαµβάνοντας µάλιστα 11 αξιωµατικούς και 250 οπλίτες µαζί µε άφθονο πολεµικό υλικό.
Νοτιότερα, η X Μεραρχία παρά την σηµαντική αντίσταση που συνάντησε, κατάφερε να ολοκληρώσει την κατάληψη του υψ. Μπαταρός και να προωθηθεί στο ύψ. Σταυροειδές , δυόµιση χιλιόµετρα δυτικά του χωριού Νικολίτσε, από όπου µπορούσε να ελέγχει τη διάβαση της Ντάρζας.
Ο Στρατηγός Σοντού διέταξε τις ιταλικές δυνάμεις της Κορυτσάς να αντισταθούν µέχρις εσχάτων διότι «διακυβευόταν η τιµή της Ιταλίας».
Η ελληνική αεροπορία υποστήριξε όσο μπορούσε την επίθεση και είχε απώλειες. Οι Ιταλοί κατέρριψαν ένα Fairey Battle της 33ης Μοίρας Βομβαρδισμού και χάθηκε το τριμελές του πλήρωμα. Ο Ανθυποσμηναγός ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΑΡΑΒΙΓΓΙΔΗΣ ο Επισμηνίας ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ ΑΡΝΙΔΗΣ και ο Ανθυποσμηναγός ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΚΟΝΤΙΔΗΣ . Επίσης σκοτώθηκε ο Ανθυποσμηναγός ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ ΠΑΠΠΑΣ που τραυματίστηκε από τα αντιαεροπορικά πυρά και πέθανε από αιμορραγία, στη διάρκεια της πτήσης ενώ το αεροσκάφος επέστρεψε στη βάση του με ελαφρές ζημιές, οδηγούμενο από το χειριστή του Δημήτριο Πιτσίκα. Απωλέστηκε και ένα δικινητήριο Potez 633 της 31ης Μοίρας Βομβαρδισμού που χτυπήθηκε όμως από φίλια αντιαεροπορικά πυρά και φλεγόμενο κατέπεσε νότια του χωριού Μεσοχωρίου και σκοτώθηκε ο Ανθυποσμηναγός ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΟΒΑΤΖΗΣ.

Το πλήρες χρονολόγιο των γεγονότων της 2/15 Νοεμβρίου θα το βρειτε εδώ http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2015/11/15.html

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Η γερμανικη πρεσβεια πιαστηκε "στον υπνο" απο την ιταλικη επιθεση,που δεν προεβλεψε,ουτε καταφερε να εκτιμησει τις ιταλικες προθεσεις, παρ'ολο τον καταιγισμο πληροφοριων που συνελλεγε το τμημα B-Dienst και τις (σκοπιμα) διαρροες που αφηνε το ελληνικο ΥΠΕΞ περι των ιταλικων επιθετικων κινησεων.
Οι αυστηρες συστασεις του Βερολινου την 17/8/1940 προς την ιταλικη πλευρα,την επαυριο της βυθισεως του "Ελλη" (οπως αναφερει με δυσφορια ο Τσιανο στο Ημερολογιο του"οι Γερμανοι κυριολεκτικα μας διεταξαν να σταματησουμε καθ'ολη την γραμμη") ισως να χαλαρωσαν την προσοχη των γερμανων της πρεσβειας,αν και καποια περιστατικα,π.χ η αφιξη Μαλαπάρτε στην Αθηνα,οι ειδησεις που ερχονταν απο την Αλβανια σχετικα με κινησεις ιταλικων στρατευματων στα ελληνοαλβανικα συνορα,οι παραβιασεις θαλλασιου και εναεριου χωρου απο τους Ιταλους κτλ,θα επρεπε να τους προβληματισουν και αναλυσουν καλυτερα τα στοιχεια αυτα.
Ο Χιτλερ εμαθε για τις ιταλικες προθεσεις μολις στις 26/10 απο ακρως απορρητο τηλεγραφημα της γερμανικης πρεσβειας στη Ρωμη αλλα υπολογιζε οτι θα προλαβει τη ζημια στη συναντηση του με τον Μουσσολινι στις... 28 του Οκτωβρη στη Φλωρεντια(με τα γνωστα αποτελεσματα).
Η ιταλικη πρεσβεια στην Αθηνα γνωριζε περι της επιθεσης,αλλα οχι την συγκεκριμενη ημερομηνια αυτης.
Η ελληνικη πρεσβεια στη Ρωμη ομοιως.Η βρετανικη πρεσβεια στην Αθηνα επισεις ηταν σε γνωση των πληροφοριων απο Αλβανια.Το ιδιο και η βουλγαρικη πρεσβεια.
Τελικα το "μυστικο" δεν ηταν καθολου μυστικο.Ολοι γνωριζαν για την εισβολη,πλην του φον Ερμπαχ.