Χωρίς πατρίδα και χωρίς Εθνική ανεξαρτησία τίποτα δεν μπορεί να διορθωθεί

Η πράξη υποτέλειας του 1825, ο Δ. Υψηλάντης, οι σημερινοί Γραικύλοι και το πατριωτικό χρέος της εξέγερσης

Του πολίτη Παναγιώτη Παπγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Λέγεται συχνά ότι: «Η Ιστορία επαναλαμβάνεται» και αυτή η ρήση έχει αληθινό ιστορικό περιεχόμενο, όπως προκύπτει από το εξής ιστορικό γεγονός.
Στα 1825, η Γ΄ Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων, διαρκούντος του Αγώνος της Εθνεγερσίας, αποφάσισε να θέσει την Ελλάδα και τον λαό της κάτω από την «προστασία» της Μεγάλης Βρετανίας και μάλιστα με νόμο, ο οποίος έλεγε:
Α) Το Ελληνικόν Έθνος, δυνάμει της παρούσης πράξεως θέτει εκουσίως την Ιεράν Παρακαταθήκην της αυτού Ελευθερίας, Εθνικής Ανεξαρτησίας και της πολιτικής αυτού υπάρξεως υπό την μοναδικήν υπεράσπισιν της Μεγάλης Βρετανίας».
Είναι αξιοπερίεργο το γεγονός ότι αυτή την επίσημη πράξη υποτέλειας υπέγραφε και ο μπαρουτοκαπνισμένος «Γέρος του Μωριά» ο θρυλικός Θ. Κολοκοτρώνης ως «Πρόεδρος των κατά ξηράν ευτάκτων Βουλευτηρίων του Ελληνικού Κράτους και Γενικός Αρχηγός των κατά γην Δυνάμεων».
Μαζί του συναποφάσιζαν: «Ο κλήρος, οι Παραστάται, οι Αρχηγοί, Πολιτικοί και Στρατιωτικοί ξηράς και θαλάσσης», που εκπροσωπούντο από τη μοναδική υπογραφή του θρυλικού Κολοκοτρώνη, ο οποίος την ιστορική εκείνη στιγμή αποτελούσε τη συνείδηση και τη συνισταμένη του αγωνιζόμενου Έθνους των Ελλήνων.
Ο συγγραφέας-πολεμιστής Γ. Αϋφαντής, από τον οποίο αντλώ το ιστορικό αυτό γεγονός γράφει: «Ο μόνος που διεμαρτυρήθη δια την Πράξιν υποτέλειας επισήμως ήταν ο Δ. Υψηλάντης», ο οποίος με την από 12 Απριλίου 1826 έγγραφη διαμαρτυρία του προς την Γ’ Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων, έγραφε και τα εξής: «Ο λαός κύριοι, του οποίου παρησιάζετε το πρόσωπον, δεν σας έδωσε πληρεξουσιότητα να καταργήσετε την εθνικήν και πολιτικήν ανεξαρτησίαν του, αλλά να την στερεώσετε, να την διαιωνίσετε» (Ολόκληρα τα κείμενα αυτά βλ. Γ. Αϋφαντή: «Αφυπνίσεις», Αθήνα, 2008, σελ. 673-675, όπου ως πηγή αναφέρεται το «Αρχείον Ρώμα», τόμ. Α΄, σελ. 592-595).
Αξίζει να σημειωθεί το άργιλο κείμενο του Υψηλάντη, το οποίο κατέληγε: «...διαμαρτύρομαι επισήμως... κατά μιας πράξεως παρανόμου, ανθελληνικής και διόλου άξιας ενός έθνους, το οποίον υπεδουλώθη μεν πολλάκις, πλην ποτέ δεν εσυμβιβάσθη με τους τυράννους του».
Γιατί ανασύρω από την Ιστορία αυτό το θλιβερό εθνικό γεγονός;
Το ανασύρω γιατί τόσο ο σημερινός πρωθυπουργός όσο και σύσσωμη η κυβέρνησή του δεν πήραν πληρεξουσιότητα από τον ελληνικό λαό και τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να προβούν σε πράξεις εθνικής υποτέλειας και σε ακρωτηριασμό της εθνικής μας Ανεξαρτησίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
Ο Πρωθυπουργός το ανήγγειλε αυτό σαφώς και δημοσίως, γνωρίζοντας ότι πρόκειται για πράξη όχι μόνο παράνομη αλλά και για ποινικό αδίκημα που φέρει τον τίτλο ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ.
Εξ αυτού και μόνο του γεγονότος – πέραν όλων των άλλων – ο «κυρίαρχος» λαός όχι μόνο δικαιούται αλλά και υποχρεούται να εξεγερθεί, σύμφωνα με την παράγραφο 4 του άρθρου 120 του Συντάγματος, το οποίο καθιστά υπεύθυνο τον πατριωτισμό των Ελλήνων για την τήρησή του. Χωρίς πατρίδα και χωρίς Εθνική ανεξαρτησία όλα τα άλλα δεν μπορούν να διορθωθούν.