Οκτώ χρόνια από το έγκλημα των Αριστερών στην Μαρφίν

Σαν σήμερα, το 2010 έχασαν τη ζωή τους στο χώρο εργασίας τους η Παρασκευή Ζούλια, 35 ετών, η Αγγελική Παπαθανασοπούλου, 32 ετών, ο Επαμεινώνδας Τσακάλης, 36 ετών και ένα αγέννητο μωρό.

Δεν ανήκαν στο Πάνθεον των «ηρώων» της Καισαριανής, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΜΕ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αντίθετα ήταν θύματα τους. Δεν ήταν ο Αλέξης Γρηγορόπουλος και δεν ήταν ο Παύλος Φύσσας.

Οι δολοφόνοι κουκουλοφόροι που βγήκαν μέσα από τα μπλοκ του ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΣΥΡΙΖΑ, που τους κάλυψαν. Αυτοί φώναζαν «Κάψτε τους» και «αλάλαζαν» , την ώρα που οι δολοφόνοι έσπαγαν με ειδικό εργαλείο το άθραυστο τζάμι της ΜΑΡΦΙΝ και πέταγαν μέσα μολότοφ και επιταχυντικό υγρό.

Παρασκευή Ζούλια, 35 ετών, Αγγελική Παπαθανασοπούλου, 32 ετών, Επαμεινώνδας Τσακάλης, 36 ετών και ένα αγέννητο μωρό.

Ήταν τότε οι μέρες των παλλαϊκών αντιδράσεων για το πρώτο μνημόνιο του Αβάπτιστου Τζέφρυ Παπαεβραίου και τα τάγματα εφόδου του Σόρος, με την αριστερή κουκούλα, εκπλήρωσαν το αντιλαϊκό της καθήκον και προβοκάρισαν τις λαϊκές κινητοποιήσεις τερματίζοντας τις αντιδράσεις του Λαού, απέναντι σε αυτό που θα επακολουθούσε.

Το έγκλημα τελικά συγκαλύφτηκε, παρά τις χιλιάδες των μαρτύρων και τις δεκάδες των καμερών ασφαλείας που κατέγραφαν κάθε κίνηση στην περιοχή.

Το έγκλημα συγκαλύφθηκε, γιατί εντολέας ήταν το αμαρτωλό καθεστώς των μνημονίων και της επιτροπείας, που μέσω αυτού του εγκλήματος εξασφάλισε την επιβίωσή του, εις βάρος των Ελλήνων.

Το έγκλημα συγκαλύφτηκε και όλο το Συνταγματικό Τόξο καθως και η τυφλή και αδέκαστη επιθυμεί και να ξεχαστεί.

  Εμείς δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουμε ότι στις 5 Μαΐου 2010, αριστεροί δολοφόνοι, με τη βοήθεια αριστερών συνεργών τους έκαψαν ζωντανούς την Παρασκευή Ζούλια, τον Νώντα Τσακάλη, την Αγγελική Παπαθανασοπούλου και το αγέννητο βρέφος της για να εξυπηρετήσουν ένα το βρωμερό, αντιλαϊκό και αντεθνικό καθεστώς των Τοκογλύφων και της Ελληνικης Αργυρώνητης Ψωρο-Ελίτ.


 

Στις 5 Μαΐου του 1821 και ώρα 17:49 μ.μ. στην Αγία Ελένη.
Ο θάνατος του Βοναπάρτη

5 Μαΐου 1981. Πέθανε στις αγγλικές φυλακές το γελαστό παιδί ο Μπόμπι Σάντς, όπως είχε προβλέψει το 1958 ο Μπρένταν Μπήαν , «από απεργία πείνας μέσα στη φυλακή».
Ο 27χρονος Καθολικός Ιρλανδός Μπόμπι Σαντς ξεκίνησε απεργία πείνας την 1η Μαρτίου του 1981, και μετά από 66 μέρες άφησε την τελευταία του πνοή.
Αίτημά του να αναγνωριστεί ο ίδιος και όσοι κρατούμενοι προέρχονταν απ’ τον ΙΡΑ, ως πολιτικοί κρατούμενοι και όχι ως εγκληματίες του ποινικού δικαίου.
Όταν ξεκίνησε την απεργία πείνας ήταν ένας ακόμα από τους πολλούς φυλακισμένους του ΙΡΑ, αλλά όταν πέθανε είχε γίνει θρύλος.