Το Σάββατο του Λαζάρου

Η γιορτή της Ζωής και η Ανάσταση του θνητού Λαζάρου

Πες μας, Λάζαρε τι είδες Εις τον Άδη όπου πήγες;
-Είδα φόβους, είδα τρόμους είδα βάσανα και πόνους.

Ο Λάζαρος, φίλος και μαθητής του Χριστού, είναι ο πρώτος θνητός  που αναστήθηκε εκ νεκρών προαναγγέλλοντας την επερχόμενη Ανάσταση του μέλλοντος και τον επαγγελόμενο θρίμμβο του Φωτός επί του Σκότους.
Ο Λάζαρος ζούσε με τις αδελφές του Μάρθα και Μαρία στη Βηθανία, 2 χλμ. περίπου ανατολικά της Ιερουσαλήμ. Στο σπίτι τους είχε φιλοξενηθεί επανειλημμένα ο Χριστός.
Κατά την Καινή Διαθήκη , ο Λάζαρος αρρώστησε βαριά και πέθανε. Οι αδελφές του ειδοποίησαν τον Ιησού που βρισκόταν στη Γαλιλαία ότι ο φίλος του ασθενεί βαρέως, αλλά εκείνος καθυστέρησε και όταν έφθασε στη Βηθανία τέσσερις ημέρες μετά τον θάνατό του, η Μαρία μεν του παραπονέθηκε ότι αν ερχόταν εγκαίρως δεν θα πέθαινε ο αδελφός της, και ο Ιησούς ζήτησε να τον οδηγήσουν στον τάφο, που ήταν φραγμένος με μια ογκώδη πέτρα. Παρότι η οσμή ήταν ανυπόφορη, περίμενε να ανοίξει η είσοδος του τάφου και υψώνοντας φωνή μεγάλη είπε: «Λάζαρε δεύρο έξω!».
Η ανάσταση του Λαζάρου, εξι ημέρες πριν από το εβραϊκό Πεσάχ, και η συγκέντρωση του πλήθους, ήταν  η «καμπή» κατά την οποία αποφασίστηκε η εξόντωση του Ιησού από τους αρχιερείς.
Σύμφωνα με την εκκλησιαστική προφορική παράδοση, ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών όταν πέθανε και αναστήθηκε. Και έκτοτε μέχρι που ξαναπέθανε ήταν σκυθρωπός και αγέλαστος για όσα είχε δει κατά την τετραήμερη παραμονή του στον Άδη. Σύμφωνα πάντα με την εκκλησιαστική παράδοση, ο Λάζαρος «μετανάστευσε» στο Κίτιο της Κύπρου γύρω στο 33 μ.Χ. και εκεί τον συνάντησαν οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας, το 45 μχ όταν μετέβαιναν από τη Σαλαμίνα στην Πάφο, και τον χειροτόνησαν ως πρώτο επίσκοπο Κιτίου, της Εκκλησίας, που ίδρυσε ο ίδιος. Δεκαοκτώ χρόνια έδρασε εκεί, μέχρι το δεύτερο τέλος της ζωής του το 63 μ.χ.

Το Σάββατο του Λαζάρου είναι από τις μεγαλύτερες γιορτές του Ορθόδοξου Κόσμου και είναι η μέρα της νίκης της ζωής επί του θανάτου.
 Η ανάσταση του Λαζάρου ήταν ιδιαίτερα προσφιλής και το πιο διαδεδομένο έθιμο για το Σάββατο του Λαζάρου ήταν τα «κάλαντα του Λαζάρου».

Τά κάλαντα….

Σήμερα έρχετ' ο Χριστός
Ο επουράνιος θεός
Εις την πόλη Βηθανία
Μάρθα κλαίει και Μαρία.
Λάζαρον τον αδελφόν τους
Και πολύ αγαπητόν τους
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
Και τον εμοιρολογούσαν.
Την ημέρα την Τετάρτη
Κίνησ' ο Χριστός για να ρθει
«Άδη, Τάρταρο και Χάρο,
Λάζαρον θε να σου πάρω.
Δεύρο έξω, Λάζαρέ μου,
Φίλε και αγαπητέ μου».
Λάζαρος απελυτρώθη
Ανεστήθη και σηκώθη,
Ζωντανός σαβανωμένος
Και με το κερί ζωμένος.
Πες μας, Λάζαρε τι είδες
Εις τον Άδη όπου πήγες;
-Είδα φόβους, είδα τρόμους
είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι
Να ξεπλύνω το φαρμάκι
Της καρδιάς, των χειλέων
Και να μη ρωτάτε πλέον.

Η «Εις Άδου Κάθοδος» και η ανακληθείσα Ανάσταση της θνητής Ευρυδίκης!..

Για τους αρχαίους Έλληνες ανεστήθη εκ νεκρών η Ευρυδίκη η γυναίκα του Ορφέα, η οποία πέθανε αφού τη δάγκωσε ο «Οφις». Ο Ορφέας αφού την έκλαψε κατέβηκε στον Άδη για την αναζητήσει, κατόρθωσε να συγκινήσει τις χθόνιες θεότητες και πήρε την άδεια να την επαναφέρει από το σκοτάδι στο φως της ημέρας, αλλά με τον όρο να μην προσπαθήσει να τη δει, πριν επιστρέψουν στο φως . Λίγο πριν βγουν από τον Κάτω Κόσμο, ο Ορφέας, μη μπορώντας να αντισταθεί στον πόθο να την ξαναδεί, έστρεψε το κεφάλι του και αμέσως μια ακατανίκητη δύναμη την πήρε πίσω στον Άδη και ο Ορφέας βγήκε μόνος.
Ο Όσιρις και η Ανάσταση
Στην αιγυπτιακή θρησκεία ο θεός Όσιρις που είναι βασιλιάς της Αιγύπτου, όπως ακριβώς ο Χριστός είναι βασιλεύς των Ιουδαίων επίσης ανεστήθη εκ νεκρών. Υπόσχεση αναστάσεως εις του θνητούς σύμφωνα με την Σκανδιναβική μυθολογία είχε δώσει και ο Οντίν.

Ο Λάζαρος είναι ο μόνος αναστηθείς θνητός που έμεινε  θνητός και  ξαναπέθανε. Οι αναστηθέντες νεκροί της αρχαιοελληνικής παράδοσης, (Ηρακλής ,Αχιλλέας, Αλκμήνη, Κάστωρ, ο Αριστέας ο Προκοννήσου, ο Κλεομήδης ο Αστυπαλεύς) , όλοι θεώθηκαν και επομένως  έγιναν  ...αθάνατοι.