Περί του Μεταξά και της δικτατορίας

Διαβάζω τους διαφόρους κατ’ επάγγελμα ρουφιάνους που επαναλαμβάνουν το «δικτάτορας». Ο Μεταξάς υπήρξε κοινοβουλευτικός πρωθυπουργός. Τη δικτατορία την έκαναν τα ανάκτορα μετά από συμβουλή των Άγγλων και την υποστήριξε ο πραξικοπηματίας Παπάγος που είχε κάνει και το πραξικόπημα της 10ης Οκτωβρίου 1935 με τον Κονδύλη.

  Το 1936 ο Γεώργιος δεν «συνέπραξε» στη δικτατορία Μεταξά, αλλά επέβαλε τη δικτατορία επειδή το κόμμα των Φιλελευθέρων μετεκλογικά «έκανε παιχνίδι με τους κομμουνιστές, (Σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα), που είχαν αναλάβει την πολιτική πρωτοβουλία. 
 Στις εκλογές του Ιανουαρίου του 1936 που έγιναν με απλή αναλογική και ευρεία περιφέρεια, το Βενιζελικό Κόμμα Φιλελευθέρων του Θεμιστοκλή Σοφούλη έλαβε 37,26% και εξέλεξε 126 βουλευτές. Το Λαϊκό Κόμμα του Παναγή Τσαλδάρη έλαβε 22,10% και έβγαλε 73 βουλευτές. Η δεξιά Γενική Λαϊκή Ριζοσπαστική Ένωσις των Γεώργιου Κονδύλη , Ιωάννη Ράλλη, (Κόμμα Ανεξάρτητων Λαϊκού Κόμματος), και Ιωάννη Θεοτόκη, (Εθνικό Λαϊκό Κόμμα) πήρε 19,89% και έβγαλε 63 βουλευτές. Το Παλλαϊκό Μέτωπο (ΚΚΕ) πήρε 5,76% και έβγαλε 15 έδρες, ο Δημοκρατικός Συνασπισμός, των Καφαντάρη ,Παπανδρέου , Παπαναστασίου 4,21% και 7 έδρες, το Κόμμα Ελευθεροφρόνων του Ιωάννη Μεταξά 3,94% και 7 έδρες, το Μεταρρυθμιστικό Εθνικό Κόμμα του Σωτήρη Γκοτζαμάνη 1,40 % και 4 έδρες , ο βενιζελικός πρώην πρόεδρος στρατοδικείου Αθηνών, Νικόλαος Κουσουρελάκης που κατέβηκε στην Κρήτη 1,08% και 3 έδρες , το Αγροτικό Κόμμα του Ιωάννη Σοφιανόπουλου 1 έδρα ενώ ένας βουλευτής ήταν ανεξάρτητος. Εκτός βουλής είχαν μείνει ο Αλέξανδρος Μυλωνάς και ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος.

Επομένως τα βενιζελικά κόμματα (Λαϊκό,Δημοκρατικός Συνασπισμός, Κουσουρελάκης,Σοφιανόπουλος ) είχαν 137 βουλευτές, τα αντιβενιζελικά (Λαϊκό Κόμμα, Γενική Λαϊκή Ριζοσπαστική Ένωσις, Μεταξάς, Γκοτζμάνης), 147, οι Κομμουνιστές ήσαν 15 και ένας ο ανεξάρτητος.
Οι δύο αστικές παρατάξεις προσέγγισαν μυστικά το Παλλαϊκό Μέτωπο για να στηρίξει μια κυβέρνηση που θα σχημάτιζαν είτε με ψήφο εμπιστοσύνης είτε με ψήφο ανοχής. Οι διαπραγματεύσεις τελεσφόρησαν μεταξύ του κόμματος των Φιλελευθέρων και του Παλλαϊκού Μετώπου και έτσι υπογράφηκε στις 19 Φεβρουαρίου 1936 το μυστικό συμφωνητικό που ονομάστηκε "Σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα".
Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Παλλαϊκού Μετώπου, αναλάμβανε την υποχρέωση να υποστηρίξει τον υποψήφιο του κόμματος των Φιλελευθέρων για το αξίωμα του προέδρου της Βουλής, και να δώσει ψήφο ανοχής στην κυβέρνηση, των Φιλελευθέρων. Το κόμμα των Φιλελευθέρων αναλάμβανε την υποχρέωση να προβεί στην «κατάργηση του Νόμου 4229 (περί ιδιωνύμου αδικήματος) και πασών των τροποποιήσεων αυτού, ως και των επιτροπών ασφαλείας.
Την παροχή αμνηστίας εις πάντας τους πολιτικούς καταδίκους, εξορίστους, καταδικασμένους κλπ. Την καθιέρωσιν ως μόνιμου εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής. Την ελάττωση εντός διμήνου της τιμής του άρτου κατά δύο τουλάχιστον δραχμάς, την κατάργησιν της προσωποκρατήσεως διά χρέη προς το δημόσιον διά ποσόν μέχρι 3.000 δραχμών και εφαρμογή πενταετούς χρεοστάσιου, άνευ όρων, διά χρέη των αγροτών προς ιδιώτας και τράπεζας και την εφαρμογή των κοινωνικών ασφαλίσεων».

Κατά την θυελλώδη συνεδρίαση για την εκλογή προέδρου της Βουλής στις 6 Μαρτίου 1936, το ΚΚΕ στήριξε την υποψηφιότητα του Θεμιστοκλή Σοφούλη.
Στη συνέχεια το ΚΚΕ για να εκβιάσει τον Σοφούλη δημοσίευσε το σύμφωνο, οπότε ο αρχιπραξικοπηματίας Παπάγος  ως αρχηγός του ΓΕΣ, και ως εκπρόσωπος των τριών επιτελείων να «ενημερώσει το βασιλιά Γεώργιο Β΄ ότι ο στρατός δεν ήταν διατεθειμένος να ανεχθεί κυβέρνηση Φιλελευθέρων που θα στηριζόταν σε ψήφους ή σε ανοχή των κομμουνιστών».
Στις 13 Απριλίου 1936 πέθανε αιφνιδίως από ανακοπή καρδιάς ο εντολοδόχος οικουμενικός πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Δεμερτζής και ο Γεώργιος Β΄ ανέθεσε στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ιωάννη Μεταξά την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, τον οποίο ψήφισαν και οι Φιλελευθεροι υπό την απειλή όμως του περιστρόφου του Παπάγου.
Στις 26 Απριλίου και 3 Μαΐου 1936, σοσιαλιστές και κομμουνιστές κέρδισαν τις εκλογές στη Γαλλία και 6 μέρες μετά, στις 9 Μαΐου στη Θεσσαλονίκη ξεσηκώθηκαν οι καπνεργάτες, οι πρόσφυγες και οι φτωχοί.
 Η αστυνομία και ο στρατός, για να καταστείλουν τις ταραχές έριξαν στο ψαχνό και σκότωσαν 11 άτομα. Κατόπιν τούτου ἡ δικτατορία του βασιλιά και του Παπάγου ήταν αναπόφευκτη.
  Ο Βασιλιάς κατήργησε το Σύνταγμα του 1911, αλλά κράτησε τον Μεταξά.
Όταν ο Μεταξάς πέθανε ,η διδακτορία του Βασιλιά συνεχίστηκε , και μετά τη δολοφονία του Κορυζή από τον Διάκο ο Γεώργιος Κυβερνούσε μόνος του. Μετά πήρε τον Τσουδερό του και διέφυγε αεροπορικά στην Κρήτη και από εκεί στην Αίγυπτο. Ο Γεώργιος υπό την πίεση των Άγγλων ανακάλεσε τα διατάγματα του το 1942.

Τη θεωρία για «δικτατορία Μεταξά» την ανέπτυξαν ο Γεώργιος και ο Τσουδερός Που σε αναφορά του στον Ηντεν έγραφε:

-with Metaxas’s death his dictatorship had come to an end.
-“August 4, 1936, is legally invalid and politically non-existent.
-The Tsouderos government “are neither exercising dictatorial authority nor continuing the policy of August 4.
- The fact that we are carrying on the Government without a parliament is due to the necessity imposed by the enemy occupation of our country;
-the 1911 Constitution is for the time being still the country’s best charter; - after the war a free democratic constitution under the King will be established ... subject to popular approval;
- the Government under my presidency are ready soon after the conclusion of peace to hand over the administration to a new Government acceptable to public opinion.

Ο στρατός λοιπόν βρισκόταν υπό τον έλεγχο του Βασιλιά των Άγγλων και του Παπάγου, και όχι του Μεταξά, και τα σχέδια για τη γραμμή «Μαζινώ» ήταν του Παπάγου και των «αργυρώνητων των Αθηνών».

Σπύρος Χατζάρας