Σαν σήμερα με το Ιουλιανό άρχισε η Καταστροφή της Χίου

Τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου προς Κυριακή, του Πάσχα του 1822, στις 2/14 Απριλίου 

ξεκίνησε η Σφαγή της Χίου

από το Μοναστήρι του Αγίου Μηνά ,

όπου είχαν συγκεντρωθεί χιλιάδες χριστιανοί για να βρουν προστασία 

 1822. Το ολοκαύτωμα της Χίου. 

Τη  νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου προς Κυριακή του Πάσχα 

2/14Απριλίου 1822, ο ιεροκήρυκας της Μητρόπολης Χίου,  Ιάκωβος Μαύρος τελούσε τη λειτουργία στο Μοναστήρι του Αγίου Μηνά. 

Οι κανονιοβολισμοί των Τούρκων προξένησαν ρήγμα στον τοίχο              που προστάτευε τη Μονή και από το ρήγμα  μπήκε στη Μον      το  μαινόμενο στίφους των πολιορκητών. 

Όλοι οι αγωνιστές που υπεράσπιζαν το Μοναστήρι                                    έπεσαν μαχόμενοι και μετά ξεκίνησε η σφαγή. 

Όσοι χριστιανοί δεν χορούσαν  στο Καθολικό της Μονής,            σφαγιάστηκαν. 

Μέσα στον Ι.Ναό ήταν τόσος ο συνωστισμός που οι Τούρκοι δεν μπορούσαν να ανοίξουν την πόρτα. 

Αφού ξήλωσαν ένα μέρος της στέγης, έριξαν αναμμένα στουπιά                και τους έκαψαν όλους ζωντανούς. 

Τον ηγούμενο Θεοδόσιο Λουφάκη τον ανασκολώπησαν , ενώ έκαψαν         τον ιερομόναχο  Θεοδόσιο Κουμάκη. 

Τον παπά Ιάκωβο Μαύρο που αρνήθηκε να προσκυνήσει το Κοράνιο,      αφού τον βασάνισαν, τον αποκεφάλισαν .

Ο Βαχήτ Πασάς στα Απομνημονεύματά του έγραψε: 

«Όλους που βρέθηκαν μέσα στο μοναστήρι τους αποκεφάλισαν. 

Και τα σφαγμένα κεφάλια των σκοτωμένων τα έστειλαν στον 

τοποτηρητή, ο οποίος φιλοτιμήθηκε να   ανταμείψει με πλούσια

 δώρα τον ηρωισμό και την αφοσίωση των γενναίων στρατιωτών μας,

 που πολέμησαν για την τιμή και τη θρησκεία». 

Την ίδια ημέρα , ενώ ο Ανδρούτσος, ο Δυοβουνιώτης, ο Υψηλάντης, ο Νικηταράς, και ο Άκουρος είχαν οχυρωθεί στην Αγία Μαρίνα με 3.000 άντρες απασχολώντας την κύρια δύναμη του Δράμαλη , οι Σαφάκας, Κοντογιάννης, Σκαλτσοδήμος επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά στην Υπάτη (Πατρατζίκι) όπου βρισκόταν ο Δραμαλης.

 

Η επίθεση εκδηλώθηκε από ανατολικά και δυτικά ταυτόχρονα και εξελισσόταν νικηφόρα. 

Κατέλαβαν τις κάτω συνοικίες, έκαψαν τα τούρκικα σπίτια, σκότωσαν πολλούς Τούρκους και τους απώθησαν στα ανώ­τερα σημεία της πόλης. Κατά την ορμητική αυτή προέλαση των Ελλήνων παρά λίγο να πιαστεί αιχμάλωτος και ο ίδιος ο Δράμαλης.