Πείνα στην Αμερική

ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ KΡΙΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Το ακόλουθο κείμενο δεν είναι ιστορία, αλλά αφήγηση πραγματικών γεγονότων από την Αμερικανίδα συγγραφέα και blogger Sunny Lockwood, που μένει στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, και την οποία γνώρισα μέσω του scribd.
Την ευχαριστώ για την άδειά της να δημοσιεύσω σε μετάφραση τα γεγονότα αυτά που έχει δημοσιεύσει σε μια ανάρτηση του ιστολογίου της "οnword".
Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για την συγγραφέα από τον ιστότοπό της, ΕΔΩ και από την παρουσία της στο scribd, EΔΩ.

Έχω την αίσθηση ότι δεν έχουμε αντικειμενική πληροφόρηση για την οικονομική κατάσταση στις ΗΠΑ μέσω των ειδήσεων στα καθιερωμένα ΜΜΕ, γι'αυτό αναζητώ ειδήσεις από εναλλακτικά μέσα, ιδιαίτερα από επώνυμα άτομα που τηρούν προσωπικά ιστολόγια. Κατά την αναζήτησή μου αυτή λοιπόν έφθασα και στο "ΟΝWORD", το προσωπικό ιστολόγιο της Sunny Lockwood και διάβασα την ακόλουθη ιστορία. Είχα όμως και κάποια υπόνοια ότι μπορεί να πρόκειται για πραγματικό περιστατικό... Για να σιγουρευτώ, επικοινώνησα με την συγγραφέα η οποία ήταν κατηγορηματική. "Yes, it is true. Everything I write in my "Onword" blog is true. It's just little stories from my life here in California." ("Ναί,είναι αλήθεια. Όλα όσα γράφω στο ιστολόγιό μου "Onword" είναι αλήθεια. Είναι απλά μικρές ιστορίες από την ζωή μου εδώ στην Καλιφόρνια.") με διαβεβαίωσε.


GRAND SLAM της Sunny Lockwood


Tην ίδια μέρα που η πρώτη κυρία Μισέλ Ομπάμα ξεκίνησε την καμπάνια της κατά της παιδικής παχυσαρκίας, η αλυσίδα εστιατορίων Denny's διέθετε δωρεάν πρόγευμα "Grand Slam" σε όλους από τις 6 το πρωί ως τις 2 το μεσημέρι. Πόση ειρωνεία υπάρχει στο γεγονός αυτό;

Για να παραθέσω λοιπόν τα στοιχεία: Ένα Grand Slam με τα 2 του αυγά, τις 2 του τηγανήτες, τις 2 του λωρίδες μπέϊκον και τα 2 του λουκάνικα περιέχει πάνω από 800 θερμίδες και πάνω από 69 γραμμάρια λιπαρά.

Έμαθα για τα δωρεάν Grand Slam κατά την διάρκεια του παιχνιδιού Super Bowl την Κυριακή κι αμέσως έκανα την ανακοίνωσή μου στον αγαπημένο μου Άλ, "Θα τους τελειώσει το φαγητό πριν τις 2 το μεσημέρι." Εννοούσα βέβαια ότι θα τους τέλειωνε το φαγητό στο μοναδικό Denny's που υπάρχει στην περιοχή, στην γειτονική επαρχία του Αmador.

Eμείς μένουμε στην επαρχία Calaveras. To επίπεδο της φτώχειας ανεβαίνει και στις δύο επαρχίες που βρίσκονται στις πλαγιές των λόφων. Η ανεργία στην Calaveras είναι γύρω στο 16%. Σε μερικές κοινότητές μας, 25% του εργατικού δυναμικού είναι χωρίς δουλειά. Οι εργολάβοι βάζουν ενέχυρο τα εργαλεία τους για να μπορέσουν να βάλουν φαγητό στο τραπέζι. Οι επαγγελματίες μεσίτες ζουν με κουπόνια σίτισης. Οι ιδιοκτήτες καταστημάτων πωλούν προσωπικά τους αντικείμενα στο E-bay, σε μια προσπάθεια να κρατήσουν ανοιχτά τα μαγαζιά τους. Και εκατοντάδες οικογένειες κάνουν ουρές έξω από αποθήκες τροφίμων. Μπορείτε να φαντασθείτε τι θα σήμαινε μια δωρεάν μερίδα φαγητού σ'έναν τέτοιο κόσμο.

Αποφάσισα να διαπιστώσω αν η υπόθεσή μου ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα, και να πάρω σήμερα και το δικό μου Grand Slam των 800 θερμίδων με τα 69 γραμμάρια λιπαρών, κι έτσι οδήγησα τρία τέταρτα μέχρι το Denny's. Έφθασα στις 11 το πρωί. Η δωρεάν διάθεση φαγητού είχε αρχίσει πέντε ώρες νωρίτερα. Το πάρκινγκ ήταν γεμάτο. Το εστιατόριο ήταν πιο γεμάτο.

Ενώ έξω έβρεχε καταρρακτωδώς, μέσα ο κόσμος ήταν στριμωγμένος σαν την οδοντόκρεμα σε ένα μισοτυλιγμένο σωληνάριο: Άντρες με καπέλα τζόκεϊ, κι άλλοι με καουμπόϊκα, ψηλά αγόρια με βερμούδες κι αθλητικές ζακέτες με κουκούλες, μικρά κοριτσάκια με φορεματάκια και κολάν, νεαρές μαμάδες που κουβαλούσαν τα μωρά τους δεμένα πάνω τους με πάνινους μάρσιπους.

Τρία παιδιά που φαίνονταν να είναι γυμνασιακής ηλικίας στέκονταν δίπλα μου. "Πάτε σχολείο;" τα ρώτησα. Γέλασαν κι απάντησαν καταφατικά. "Υποτίθεται ότι έπρεπε να είσαστε στην τάξη τώρα;" ρώτησα.
"Ναι, αλλά έχουμε την ευκαιρία να πάρουμε ένα δωρεάν Grand Slam", είπε το αγόρι.
"Και δεν χάνουμε την φυσική ή κάτι άλλο" είπε μια από τις κοπέλλες. Χαζογελούσαν με εκείνον τον χαλαρό, ζαλισμένο κι ομοιόμορφο τρόπο που έχουν τα παιδιά του γυμνασίου.

Όλοι φαίνονταν ευχαριστημένοι που στέκονταν μέσα στο πλήθος, περιμένοντας μια μερίδα δωρεάν φαγητού. Άνθρωποι σε αναπηρικές καρέκλες στριμώχνονταν μαζί με μεσήλικες που φορούσαν τζην και μπότες εργασίας. Εκείνοι που είχαν κιόλας φάει αγωνίζονταν για να βγούν έξω. "Πωπω, είναι σαν να πηγαίνεις αντίθετα με το ρεύμα!" είπε μια γυναίκα που έσπρωχνε στο πλήθος προσπαθώντας να κατευθυνθεί προς την έξοδο.

Με έβαλαν να καθήσω στην αίθουσα συμποσίων, αφού τόσο το εστιατόριο όσο και το μπαρ ήταν τελείως γεμάτα. Οι σερβιτόρες διακωμωδούσαν την κατάσταση: "Για να μαντέψω, πέντε Grand Slam;" έλεγαν σ'ένα τραπέζι που κάθονταν πέντε άτομα. Κι όλοι γελούσαν.

Περιμένοντας το κολατσιό μας, κερνιόμασταν καφέ και επισκεπτόμασταν τους άλλους. Οι νέες γυναίκες συζητούσαν για τα παιδιά τους. Οι γκριζομάλληδες για τα εγγόνια τους. Ένα ήταν σίγουρο: Ήταν πολύ σημαντικό το γεγονός ότι τους πρόσφεραν μια δωρεάν μερίδα φαγητού μια κρύα βροχερή μέρα σαν κι αυτή.

Ενώ έφευγα, ρώτησα τον μάνατζερ πόσες δωρεάν μερίδες υπολόγιζε να σερβίρει σήμερα. Μου είπε, "1.500". Δηλαδή περίπου 2% του πληθυσμού των επαρχιών Amador και Calaveras μαζί.

Δεν τέλειωσε το φαγητό στο Denny's. Kαι φαινόταν ότι όλοι περνούσαν καλά, παρά την υψηλή θερμιδική πρόσληψη. Ενώ η παιδική παχυσαρκία είναι πράγματι ένα σοβαρό εθνικό πρόβλημα, και σχολιάζω θετικά την Μισέλ Ομπάμα για το γεγονός ότι ασχολείται με την λύση του, αυτή τη στιγμή, στην δική μας περιοχή, το να βρει κανείς το επόμενο γεύμα για τα παιδιά του είναι πολύ πιο σημαντικό.

Όταν ο κόσμος θα μπορέσει πάλι ν'αρχίσει να κερδίζει ένα κανονικό μεροκάματο, τότε, πάω στοίχημα πως θα είναι έτοιμος για ν'αντιμετωπίσει το πρόβλημα της παιδικής παχυσαρκίας.

TEΛΟΣ και τα σχόλιά σας καλοδεχούμενα κι από την Sunny κι από μένα.

Υ.Γ. Διαβάζοντας την είδηση ότι ο υπουργός εργασίας και κοινωνικής ασφάλισης, Ανδρέας Λοβέρδος, αποφάσισε να δίνονται κουπόνια σε ορισμένους Έλληνες ανέργους, αποκλειστικά για την αγορά τροφίμων, ΕΔΩ,αναρωτιέται κανείς μήπως πάμε για ένα πραγματικό σενάριο όπως το παραπάνω, αλλά στο ελληνικό έδαφος.

Ειρήνη Βούλγαρη