Η ανακωχή του Μούδρου

Το βρετανικό Θ/Κ «Αγαμέμνων» επί του οποίου και μονογραφήθηκε η ανακωχή του Μούνδρου στις 17/30 Οκτωβρίου 1918 και υπογράφτηκε την επομένη 18/31 Οκτωβρίου, μεταξύ του ναυάρχου Κάλθορπ, πληρεξούσιου των Συμμάχων και των αντιπροσώπων του Σουλτάνου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Η δυσμενής εξέλιξη των επιχειρήσεων υποχρέωσε τον Νεότουρκο Μέγα Βεζίρη Ταλαάτ Πασά, να ζητήσει ανακωχή μέσω Αθηνών. Το αίτημα διατύπωσαν στον Άγγλο πρέσβη στην Αθήνα τον Γκρανβίλ στις 22 Σεπτ/5 Οκτωβρίου δύο Τούρκοι διπλωμάτες προερχόμενοι από Σμύρνη.
Στις 25 Σεπτ/8 Οκτωβρίου, ο Γάλλος στρατηγός Φρανσαί ντ' Εσπεραί έλαβε εντολή από το ανώτατο συμβούλιο της Αντάντ να κατευθύνει την συμμαχική στρατιά, που βρισκόταν στη Μακεδονία, προς την Κωνσταντινούπολη.
Ο δε Άγγλος στρατηγός Μιλν, που διοικούσε επτά μεραρχίες στο μέτωπο της Βουλγαρίας, να κινηθεί προς τη γραμμή Αδριανούπολης - Δεδέαγατς και να ξεκινήσει προέλαση ομοίως προς Κωνσταντινούπολη.

Στη συνέχεια δραπέτευσε ο Ταλαάτ Πασάς και ανέλαβε ο Αχμέτ Ιζέτ Πασάς, ενώ η Αγγλία όρισε τον διοικητή των συμμαχικών ναυτικών δυνάμεων στη Μεσόγειο, ναύαρχο Σόμερσετ Κάλθορπ, ως πληρεξούσιο της Αντάντ για τη σύναψη της Ανακωχής.
Αρχηγός της τουρκικής αντιπροσωπείας ήταν ο αιχμάλωτος Άγγλος στρατηγός Τσαρλς Τάουνσεντ και ο πρώην υποναύαρχος και υπουργός των Ναυτικών Χουσεΐν Ραούφμπεης.

Η Συνθήκη της άνευ όρων συνθηκολόγησης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας είχε 25 όρους, που συντάχθηκαν στο Λονδίνο και στάλθηκαν τηλεγραφικά στον Άγγλο ναύαρχο μόλις τρεις ημέρες πριν την αποδοχή τους, μετά την οποία και έγιναν γνωστοί στις άλλες Δυνάμεις της Αντάντ. (Γαλλία και Ιταλία). Η συνθήκη προέβλεπε:

1. Την υποχρέωση του ανοίγματος των Στενών των Δαρδανελλίων και του Βοσπόρου προς την Μαύρη Θάλασσα και την παράδοση των φρουρίων αυτών. 2. Την υπόδειξη των σημείων και έκταση πόντισης ναρκών και τορπιλών και παροχή βοήθειας στην αλίευσή τους.
3. Τη συγκέντρωση όλων των αιχμαλώτων των συμμάχων και των Αρμενίων στην Κωνσταντινούπολη και άμεση παράδοση αυτών.
4. Την παράδοση του τουρκικού στρατού (του οπλισμού) με άμεση αποστράτευση, εκτός του απόλυτα αναγκαίου για τη φύλαξη των συνόρων και την εσωτερική ασφάλεια. Η δε δύναμη που θα απέμενε και η κατανομή της, θα καθοριζόταν μεταγενέστερα, σε συνεννόηση με την τουρκική κυβέρνηση.
5. Την άμεση παράδοση όλων των πολεμικών πλοίων στους Συμμάχους.
6. Την παροχή δυνατότητας στους Συμμάχους να καταλάβουν, για λόγους ασφάλειας, οποιαδήποτε στρατηγικά σημεία επί του εδάφους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έκριναν εκείνοι, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με την Οθωμανική κυβέρνηση.
7. Την ελεύθερη χρήση παντός λιμένος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από συμμαχικά πλοία.
8. Τη χρήση παντός υλικού επανόρθωσης που θα βρισκόταν σε τουρκικό λιμάνι.
9. Την ανεμπόδιστη κατάληψη του συστήματος υπόγειων διωρύγων της Ταυρίδας από τους συμμάχους.
10. Την απομάκρυνση του τουρκικού στρατού από τα ΒΔ σύνορα με την Περσία και επάνοδο στα προπολεμικά.
11. Την παράδοση του ελέγχου των υποβρυχίων καλωδίων.
12. Την αποφυγή καταστροφής στρατιωτικού, ναυτικού ή εμπορικού υλικού, χωρίς προηγούμενη συμμαχική άδεια.
13. Την παραχώρηση κάθε δυνατής διευκόλυνσης στον ανεφοδιασμό των συμμάχων, με αγορά ανθράκων και ναυτικού υλικού, απαγορευμένης της εξαγωγής τους.
14. Τον έλεγχο όλου του σιδηροδρομικού δικτύου από αξιωματικούς των συμμάχων και την παράδοση του Βατούμ.
15. Την παράδοση των φρουρίων της Χετζάζης, Ασσίρ, Υεμένης, Μεσοποταμίας (Ιράκ), Τριπολίτιδας και Κυρηναϊκής.
16. Την αποχώρηση των στρατευμάτων από την Κιλικία, καθώς και τη διάθεση στις συμμαχικές δυνάμεις όλης της εξάρτησης, όπλων και πυρομαχικών, καθώς και πάσης φύσεως μεταγωγικών του "αποστρατευθησομένου" τουρκικού στρατού.
17. Την παράδοση των λιμένων της Τριπολίτιδας και της Κυρηναϊκής. 18. Την εντός μηνός απέλαση οποιουδήποτε Γερμανού ή Αυστριακού υπηκόου από την Οθωμανική επικράτεια.
19. Την αποδοχή παράλληλης τοποθέτησης αξιωματικών της Αντάντ στο Οθωμανικό Υπουργείο Επισιτισμού.
20. Την κατακράτηση από τους συμμάχους Τούρκων αιχμαλώτων, εκτός εκείνων που υπερέβησαν το όριο στρατιωτικής ηλικίας.
21. Την άμεση διακοπή οποιασδήποτε σχέσης (οικονομικής, εμπορικής κ.λπ.) με τις κεντρικές Δυνάμεις (όρος που είχε ήδη ικανοποιηθεί). 22. Την επιφύλαξη στους Συμμάχους να καταλάβουν οποιοδήποτε χώρο στο βιλαέτι της Αρμενίας, εφόσον εκδηλωθούν ταραχές.
Τα άρθρα 23 και 24 αφορούσαν κινήσεις των συμμαχικών δυνάμεων, ενώ το 25ο όριζε το τέλος των εχθροπραξιών τη μεσημβρία της ημέρας της υπογραφής, η οποία και ήταν η επομένη (31 Οκτωβρίου).

Το πλήρες χρονολόγιο των γεγονότων της 17/30 Οκτωβρίου θα το βρείτε εδώ.... http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2017/10/30.html