O ευνουχισμός του κοινωνικού – πολιτικού και συνταγματικού ρόλου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα


Χάραξα αυτό τον τίτλο, αναστρέφοντας τον τίτλο του κειμένου του προέδρου του εν λόγω Συλλόγου στην «Καθημερινή» της 6ης Φεβρουαρίου που έλεγε: «Διευρυμένος ο ρόλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών» (ολοσέλιδο κείμενο, στη σελ. 14).
Διαβάζοντας με πολύ προσοχή τα όσα γράφει ο κ. Πρόεδρος, σχημάτισα τη γνώμη ότι αν οι 21.321 δικηγόροι των Αθηνών έχουν την ίδια αισιόδοξη τοποθέτηση του κ. Προέδρου τους, τότε ασφαλώς ζουν σ’ άλλο πλανήτη.
Εδώ και δεκαετίες, με τις πιο επίσημες σφραγίδες και αποφάσεις του διεφθαρμένου κράτους και του «δημοσίου πτυελοδοχείου» ή της «οπερέτας» - όπως χαρακτήρισαν τη «βουλή» δύο κορυφαίοι παράγοντές της στην Ελλάδα βασιλεύουν: Η αρπαχτή – το πλιάτσικο – οι Ζήμενς με τις προμήθειες, τα Βατοπέδια, οι τηλεφωνικές υποκλοπές – οι νταβατζήδες, οι κουμπάροι - τα δομημένα ομόλογα, οι off shore εταιρείες με ετούτο το παγκόσμιο ρεκόρ: Δεν τιμωρήθηκε κανένας!!!
Αυτουργοί της δωροδοκίας φεύγουν με συνοδεία αστυνομικών και με δόλιες ενέργειες, πράξεις και παραλείψεις του διωκόμενου ήδη ανακριτού.
Αποτέλεσμα εθνοκτόνο, κοινωνιοκτόνο και λαϊκοκτόνο: ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΔΟΛΙΑ της Ελλάδας, από τους ίδιους του κυβερνήτες της.
Κι όμως, ο πρώτος επιστημονικός Σύλλογος της Ελλάδας – που άλλοτε τα μέλη του έτρωγαν ξύλο στους ωραίους εκείνους αγώνες για τη δημοκρατία στους αθηναϊκούς δρόμους – δεν ψελλίζει ούτε μία λέξη για τα εκφυλιστικά φαινόμενα που σημειώθηκαν έστω και εντελώς παραδειγματικά.
Μέσα από τον οχετό του δημόσιου βίου, ο κ. πρόεδρος, για να μας δείξει τον κολοσσιαίο ρόλο του Συλλόγου (που κάποτε είχε ως πρόεδρο τον Αλέκο Σακελλαρόπουλο) μας παραθέτει δύο ασήμαντες περιπτώσεις: «Η μία για αστυνομική βία και η άλλη για παραλείψεις της πολεοδομίας», με το μέγα κατόρθωμα της υποχρέωσης του Δημοσίου «για αποζημίωση με το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικος».
Όσο κι’ αν αυτό είναι κάτι δεν είναι αυτό που θα σώσει την τιμή του Δικηγορικού Συλλόγου και της Δικαιοσύνης, που φοβάται να ασκήσει το έργο της. Δεν είναι αυτό που θα σώσει τον «κυρίαρχο» λαό ο οποίος τώρα θα πληρώσει τις δικές του αμαρτίες.
Δεκαετίες ολόκληρες αγκαλιά με τους πολιτικούς διεφθαρμένους τους στηρίζει και τους ψηφίζει, αλλά ταυτόχρονα σκούζει. Αυτό το ατομικό δικαίωμα των Ελλήνων να τρώνε, να εργάζονται και να ερωτεύονται δεν απασχολεί τον κ.Πρόεδρο. Δεν το τολμά και μας βαυκαλίζει με ασημαντότητες χωρίς να θίγει τους εξουσιαστές.
Του προτείνω μία επιστημονική επετηρίδα με θέμα: Η απόλυτη διαφθορά του δημοσίου βίου των Ελλήνων και το εθνικό τους χρέος για εξέγερση βάσει της παραγρ. 4 του άρθρου 120 του Συντάγματος.
Κάποτε οι δικηγόροι αποτελούσαν την εμπροσθοφυλακή των λαϊκών αγώνων για τη νομιμότητα και την ουσιαστική δημοκρατία.