Η κρίση περνάει με Αλαφουζόλ

Η αποθέωση της κοινωνικής απάτης

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Ετούτους τους καιρούς τους πρόστυχους και τους φθηνούς, στους οποίους ο «υπερήφανος» και «κυρίαρχος» λαός μετατράπηκε σε ζήτουλα από τους πολιτικούς του ταγούς, διάφοροι ραδιοφωνικοί σταθμοί σπεκουλάρουν πάνω στη φτώχεια του.
Με το δήθεν ενδιαφέρον τους για τις πειναλέες μάζες – που χρόνια και χρόνια στήριζαν και εξακολουθούν να στηρίζουν με την ψήφο τους το πιο χυδαίο πολιτικό «σύστημα» του κόσμου – άνοιξαν τάχα κατάλογο επιχειρήσεων και επαγγελματιών, που θα προσφέρουν προϊόντα και υπηρεσίες «φθηνές» στο χειμαζόμενο πόπολο.
Πρόκειται για την πιο κραυγαλέα κοινωνική, ατομική και πολιτική απάτη, αφού, κατά κανόνα, αυτή η δήθεν βοήθεια δεν έχει πρακτική εφαρμογή. Δεν έχει κανένα απολύτως όφελος ένας μαθητής να πάει από το Χαλάνδρι ή τα Πατήσια στο φροντιστήριο που βρίσκεται στη Γλυφάδα ή το Κερατσίνι, που παρέχει δωρεάν φροντιστηριακά μαθήματα.
Αυτή η μετάβαση και επιστροφή απαιτεί όχι μόνο ώρες πολλές αλλά και έξοδα μεταφοράς.
Το ίδιο ισχύει και για τα διάφορα καταστήματα, τα οποία προσφέρονται, έναντι διαφημίσεων, να πουλούν με «μειωμένες» τιμές.
Αν ένας φτωχός αγοραστής θα πρέπει να κάνει το ίδιο δρομολόγιο - ή και μεγαλύτερης αποστάσεως - για να αγοράσει δύο κιλά πατάτες και μισό κιλό λάδι σε απόσταση 10, 15, 20 χιλιομέτρων, αυτό μάλλον τον ζημιώνει παρά τον ωφελεί.
Αυτές οι δήθεν προσφορές δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη τους τούς παράγοντες απόσταση και χρόνο. Των πραγμάτων ούτως εχόντων, θα έλεγα ότι αυτή η «πονόψυχη» προσπάθεια αποβλέπει περισσότερο στη διαφήμιση των εμπλεκομένων φορέων παρά στην ουσιαστική βοήθεια των πεινασμένων και καταφρονεμένων, από τους οποίους πολλοί, πάρα πολλοί ευθύνονται για την κατάντια τους, ψηφίζοντας αυτό το σύστημα.
Τέλος, θα έλεγα ότι αυτή η «κοινωνική αλληλεγγύη» και αυτό το «όλοι μαζί» θυμίζει την απάτη του διαβόητου «Παρατηρητηρίου Τιμών» της περιόδου 2003 εναντίον του οποίου στράφηκα με το κείμενό μου: «Παρατηρητήριο τιμών» (βλ. «Πολιτικά Θέματα» της 13/6/2003).
Θα προσέφεραν περισσότερο και πιο αποτελεσματικά οι εν λόγω ραδιοφωνικοί σταθμοί αν τολμούσαν να ασκήσουν ουσιαστική κριτική στις διεφθαρμένες εξουσίες, αντί να τις κολακεύουν και να τις γλείφουν.
Έλεος.
Όχι σε όλα σπέκουλα.