Η 23 Μαρτίου 1821. Ο Αφορισμός του Υψηλάντη και η σφαγή της Θεσσαλονίκης

 

Στις 23 Μαρτίου/4 Απριλίου, 1821, διαβιβάστηκαν στις εκκλησιές της Κωνσταντινούπολης η αμνηστία του Σουλτάνου προς τους επαναστάτες με την προϋπόθεση ότι θα κατέθεταν τα όπλα και ο αφορισμός του Αλέξανδρου Υψηλάντη από το Πατριαρχείο. 

 Στη Θεσσαλονίκη σφαγιάστηκαν στο διοικητήριο και στο προαύλιο του μητροπολιτικού Ναού 3.000 Θεσσαλονικείς, μαζί με τους πρόκριτους της πόλης.

 Στην Πελοπόννησο είσοδος των επαναστατών στην Καλαμάτα και απελευθέρωση της Πόλης μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα, και ενώ ηχούσαν οι καμπάνες των εκκλησιών . Με το παλιό Ιουλιανό ημερολόγιο, ήταν 23 Μαρτίου. Το μεσημέρι, κοντά στον ναό των Αγίων Αποστόλων στις όχθες του Νέδωνα, έγινε υπαίθρια δοξολογία στην οποία παρακολούθησαν όλοι οι Έλληνες της Καλαμάτας στην οποία χοροστάτησαν 24 ιερείς και ιερομόναχοι της Μητρόπολης, που ευλόγησαν, τις σημαίες των οπλαρχηγών και όρκισαν τους επαναστάτες. 

 Ο Πετρόμπεης, έδωσε όρκο ότι θα αγωνισθεί μέχρις εσχάτων για την ελευθερία της πατρίδας. Ορκίστηκαν και όλοι οι πολεμιστές, σηκώνοντας το χέρι.

 Στη συνέχεια, έγινε σύσκεψη των οπλαρχηγών κατά την οποία συγκροτήθηκε το πρώτο επαναστατικό πολιτικό όργανο, δεκαμελής «επαναστατική επιτροπή», που αναφέρεται είτε ως «Σύγκλητος» είτε ως «Μεσσηνιακή Γερουσία», και η οποία θα συντόνιζε τον αγώνα. Πρόεδρος της, εκλέχτηκε ο Πετρόμπεης ως «αρχιστράτηγος των Σπαρτιατικών δυνάμεων», που υπέγραψε την «Προειδοποίηση εις τας ευρωπαϊκάς αυλάς», για την κήρυξη της Επανάστασης. 

 Στο Βουκουρέστι ο Θεόδωρος Βλαδιμηρέσκου έκλεισε συμφωνία με τους εναπομείναντες βογιάρους στο Βουκουρέστι με τους οποίους έδωσαν αμοιβαίο όρκο πίστης. Δυνάμει αυτής της συμφωνίας, ο Βλαδιμιέσκου αναγνώρισε τους «πατριώτες» βογιάρους , συμφωνώντας να κυβερνήσει τη χώρα μαζί τους