Στη Φιλιππούπολη έγινε αναπαράσταση του πραξικοπήματος για την προσάρτηση της Ρωμυλίας στη Βουλγαρία.

1885. Στις 6 Σεπτεμβρίου μετά από αναίμακτο πραξικόπημα, από τη Βουλγάρικη Μυστική Κεντρική Επαναστατική Επιτροπή της Φιλιππούπολης, με αρχηγό τον ταγματάρχη Νταναήλ Νικολάεβ καθαιρέθηκε ο διοικητής της Ανατολικής Ρωμυλίας, Γκαβρίλ Κράστεβιτς και κηρύχθηκε η Ένωση της αυτόνομης επαρχίας της Ανατολικής Ρωμυλίας με το Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας . 
 Από τον Ιανουάριο του 1933, η 6η Σεπτεμβρίου δεν είναι μόνο «Ημέρα της Ένωσης» αλλά και γιορτή του Πλόβντιβ. 
 «Τα σχολικά βιβλία αλλάζουν και γίνονται πιο επιφανειακά, είπε ο Σάβα Κουφάροβ, μέλος του Συλλόγου «Ροντολιούμπιε» στο Πλόβντιβ. Εξαφανίζονται σημαντικές ημερομηνίες και γεγονότα. Τα παιδιά και τα εγγόνια μας δεν γνωρίζουν τι έχει γίνει ακόμα και στο πρόσφατο παρελθόν. Γι’ αυτό έχουμε βάλει σκοπό να αναπαριστούμε τις στολές και τον οπλισμό, τις βασικές στιγμές από όσα διαδραματίστηκαν την εποχή της Ένωσης της Βουλγαρίας. 
Οι εντυπώσεις των παιδιών είναι ζωντανές και αποτυπώνονται στην μνήμη τους. Είμαι σίγουρος πως κάποια από αυτά θα αναζητήσουν τις αυθεντικές πηγές και θα πλουτίσουν τις γνώσεις τους». Οι διοργανωτές των αναπαραστάσεων – τα μέλη του Συλλόγου «Ροντολιούμπιε» δεν είναι ιστορικοί αλλά προσπαθούν να δείξουν τα γεγονότα όσο το δυνατόν πιο πειστικά. Πολλοί από αυτούς συλλέγουν παλιά όπλα και στολές. 
Οι περισσότεροι από αυτούς γνωρίζουν τα γενεαλογικά τους δέντρα και διηγούνται τις ιστορίες των προγόνων τους. 
Ο προπάππους του Σάβα, ο Χρίστο, ανήκε στο εθελοντικό σώμα των Βουλγάρων που συμμετείχε στις μάχες για την Απελευθέρωση, κάποιες από τις οποίες δόθηκαν στην κορυφή Σίπκα. 
Ο Χρίστο γράφτηκε εθελοντής στα 18 του κι ας έπαιρναν τους νεαρούς εφόσον είχαν κλείσει τα 21 τους χρόνια. Πριν από αυτό είχε πάει σχολείο στο Μπόλγκραντ (σήμερα στην Ουκρανία). «Φέτος θα πρέπει να λάβουμε υπόψη τα μέτρα κατά του κορονοϊού, λέει ο Σάβα ο οποίος υποδύεται τον γερουσιαστή της Ανατολικής Ρωμυλίας το 1878, Γκαβρίλ Κράστεβιτς.
 Η θέση του Κράστεβιτς στην οθωμανική διοίκηση δεν του επέτρεψε να βοηθήσει ανοιχτά τους Βουλγάρους αλλά δεν τους πρόδωσε κι ας ήξερε από νωρίτερα τα σχέδιά τους κι όταν τον καθαίρεσαν οι συμπατριώτες του είπε «κι εγώ είμαι Βούλγαρος και θέλω αυτός ο σκοπός να πετύχει».