Πώς βλέπω την Ελλάδα σήμερα, και τον εαυτό μου, ως πολίτη μέσα σ΄ αυτήν

Νοιώθω σαν να κληρονόμησα μια έπαυλη τεράστιας αξίας αλλά καθώς πήγα να… παραλάβω την κληρονομιά μου, βρέθηκα μπροστά σ’ ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο, γεμάτο σκουπίδια και βρωμιά!
Τι κάνω;
1) Φεύγω τρέχοντας και καταριέμαι την τύχη μου για την… άχρηστη κληρονομιά μου… ή…
2) Μένω, καθαρίζω και στολίζω μια γωνίτσα, όπου εγκαθίσταμαι και ζω εκεί δίπλα στα ερείπια και τα σκουπίδια, προσπαθώντας να τα αποφεύγω και να μην τα βλέπω… ή…
3) Παίρνω την απόφαση, ανασκουμπώνομαι και ξεκινώ να καθαρίσω, να επιδιορθώσω, να βελτιώσω και να αναβαθμίσω όλο τον χώρο που μου ανήκει, με όραμα μια καλύτερη ζωή και ένα καλύτερο αύριο.
Όλα λοιπόν ξεκινάνε από την Απόφαση.
Αυτό είναι το 1ο και απαραίτητο βήμα για να γίνει μια σκέψη, μια ιδέα, ένα θέλω μας, πράξη και πραγματικότητα.
Το επόμενο βήμα είναι το … ‘καθάρισμα’ …
Ξεκινάμε «πετώντας» τα σκουπίδια, και ότι άχρηστο και βρώμικο υπάρχει…
Στην περίπτωση μας (Έλληνες πολίτες) το καθάρισμα πρέπει ν’ αρχίσει από μέσα μας, πρέπει ν’ αποβάλουμε την ‘Ωχ αδερφέ’ και λαμογίστικη νοοτροπία μας, που μας κάνει ‘κλεπταποδόχους’ της ίδιας της δικής μας λεηλατημένης περιουσίας!
Μετά από τόσα χρόνια όμως που ζούμε μέσα στη διαφθορά και την ασχήμια χρειαζόμαστε καθοδήγηση για να κατανοήσουμε τί πραγματικά πρέπει να ξεριζώσουμε και να πετάξουμε από μέσα μας και από γύρω μας!
(πχ. Κάποτε πήγα να βοηθήσω την συγχωρεμένη τώρα γιαγιά μου, να συγυρίσει το σπίτι της και ‘ξεθεώθηκα’ μόνο για να την πείσω να πετάξει κάποια από τα παλιά αντικείμενα που ήταν φθαρμένα απ’ τον χρόνο και δεν λειτουργούσαν πια και απλά έπιαναν τόπο και δεν μπορούσε κι όλας να τα φροντίζει, λόγω ηλικίας.)

Υπάρχουν ‘κλάδοι’ ολόκληροι που χάθηκαν από την πραγματική οικονομία της χώρας μας και πέρασαν στην παραοικονομία, συσσωρεύοντας τον πλούτο στα χέρια των ελάχιστων που τώρα μας εξουσιάζουν , αφήνοντας χιλιάδες ανέργους, που μετατράπηκαν σε ‘σκλάβους ψηφοφόρους’ υποαπασχολούμενους (stage) του … δημοσίου. Αυτό βέβαια πέτυχε με την ανοχή μας και την νοοτροπία του περισσότερου, του ευκαιριακού, του φθηνού…φθηνότερου, του ‘δώρου’, του ‘τζάμπα’…
Σε συζήτηση με την μητέρα μου πρόσφατα και λόγω των εκπτώσεων, μια κατά τα άλλα συνειδητή και νομοταγής πολίτης (η μαμά μου) μου είπε πως ψωνίζοντας τα ‘τσίτια’ απ τα ‘κινέζικα’ και τα παράνομα αφορολόγητα απ τους πλανόδιους, παίρνει 2 στο 1 που παίρνω εγώ που ψωνίζω με απόδειξη από τα καταστήματα
(και μόνο στις εκπτώσεις ) και της περισσεύουν και χρήματα .
Και η κόρη μου, 18 χρονών, λέει, πως ψωνίζοντας cd & dvd από τους ‘μαύρους’ εξοικονομεί χρήματα από το ελάχιστο χαρτζιλίκι της για έναν καφέ και όταν μάλιστα κατεβάσει ‘τζάμπα’ από το ίντερνετ την ταινία ή το τραγούδι που θέλει, (λεηλατώντας τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών) , της περισσεύουν χρήματα και για 1 τυρόπιτα… αδιαφορώντας ή αγνοώντας και οι δυο τους, ότι με αυτή τη νοοτροπία και το σκεπτικό, οδηγούν εμένα και χιλιάδες άλλους εργαζόμενους στην ανεργία, την κόρη μου στο εγγύς μέλλον στην ανεργία και την ‘stage - ομηρία’… και την μητέρα μου στο... λίγο πιο μακρινό μέλλον, στην περικοπή της σύνταξής της… και γενικά, την χώρα, την πατρίδα, το έθνος, σε υποβιβασμό, απαξίωση και φτώχεια.
Θα έλεγα, πως μια εκπομπή που θα είχε σκοπό να καταδείξει τα ολέθρια αποτελέσματα των τέτοιου είδους νοοτροπιών και πράξεών μας και να μας φέρει ενώπιον των ευθυνών των προσωπικών μας επιλογών, θα ήταν ‘ευχής έργον’ !
Μια εικόνα που έρχεται στο νου μου, και σκιαγραφεί τον όλο ‘φαύλο κύκλο’ της ‘ρεμούλας’ και της διαφθοράς, είναι μια σειρά ανθρώπων όπου ο ένας… ‘κλέβει’ απ’ την τσέπη του άλλου, ώσπου ένας τελευταίος, από πιο ψηλά… με μακρύτερο χέρι… κλέβει απ’ την τσέπη όλων!
Μας πετούν το «τυράκι» κι εμείς πιανόμαστε στη φάκα τους!

ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΛΕΦΤΕΣ ΕΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΛΕΠΤΑΠΟΔΟΧΟΙ!

Το 2ο θέμα για το οποίο νοιώθω την ανάγκη να μιλήσω, για να το βγάλω από μέσα μου.
Στα … ‘μεγάλα’ κανάλια, συχνά και όλο και πιο πυκνά, κάνουν κάποια … events (εκδηλώσεις) όπου βραβεύουν διάφορους… σπουδαίους Έλληνες και Ελληνίδες… μετά από ψηφοφορίες των θεατών τους και των αναγνωστών κάποιων περιοδικών.
Οι «βραβευμένοι»… είναι πάντα οι ίδιοι… Πόσους Έλληνες έχει η Ελλάδα?
Εκείνοι που μας καταληστεύουν, έρχονται να αυτό - ανακηρυχθούν «Φιλάνθρωποι» «Φιλοπάτριδες» «Εθνικοί Ευεργέτες» και φορώντας τις πανάκριβες τουαλέτες τους και τα κοστούμια τους παρελαύνουν, καλοτρώνε και καλοπίνουν κι εμείς … δεχόμαστε να τους τιμούμε, να τους χειροκροτούμε και να υποκλινόμαστε…
Τα ίδια και τα ίδια ονόματα και οικογένειες και κλίκες του συστήματος που γιγαντώνεται και μας καταπίνει! Ερήμην μας! Με την ανοχή μας, που μεταφράζεται από αυτούς ως συγκατάθεσή μας!
Δεν είναι δυνατόν ο κ. Βαρδινογιάννης του πετρελαϊκού καρτέλ, να καταληστεύει ολόκληρο τον Ελληνικό λαό, κι εμείς να βραβεύουμε την κ. Βαρδινογιάννη, ως υπόδειγμα Ανθρωπισμού, Φιλανθρωπίας και να την έχουμε ανακηρύξει ‘Πρέσβειρα καλής θελήσεως’ που εργάζεται ενάντια στην εκμετάλλευση των μικρών παιδιών και ενάντια στη φτώχεια και την πείνα!
Το μέγιστο… παράδοξο!
Οι δημιουργοί της φτώχειας να ανακηρύσσονται πολέμιοι της!
Πόσο καιρό ακόμα θα ανεχόμαστε αυτές τις γελειότητες?
Όσο καιρό ψηφίζουμε τους υπαλλήλους τους, όσο καιρό τους χρηματοδοτούμε αγοράζοντας τις… φυλλάδες και τα περιοδικά τους, όσο καιρό αποχαυνωνόμαστε παρακολουθώντας τα κανάλια τους, και γενικά όσον καιρό λειτουργούμε ως μαριονέτες τους! Τους μεταγγίζουμε το αίμα μας, τους χειροκροτούμε, τους τιμούμε για όσα πρέπει να κάνουν και δεν κάνουν και για όσα δεν πρέπει να κάνουν αλλά τα κάνουν.

Όσο μεγάλος είναι ο πόνος και η πίκρα που νοιώθει ένας δύστυχος πατέρας που έχασε τη δουλειά του, που έχασε το σπίτι του από απλήρωτη δόση δανείου και που δεν έχει να ταΐσει τα παιδιά του,
όσο μεγάλος είναι ο πόνος και η πίκρα γι’ αυτόν και την οικογένειά του, εκείνου του απόφοιτου /ης πτυχιούχου με άριστα, που δεν βρίσκει εργασία, φέροντας το πτυχίο για το οποίο αγωνίστηκε, ως βάρος στους ώμους του / της,
όσο μεγάλη είναι η πίκρα και ο πόνος ενός συνταξιούχου που δούλεψε σκληρά στη ζωή του και τώρα του συμπεριφέρονται ως απόβλητου…
όσο μεγάλος είναι ο πόνος του Έλληνα / Ελληνίδας που ζει στη χώρα που μοίρασε το φως του πολιτισμού και της σοφίας και την ‘ιδέα’ της Δημοκρατίας στον κόσμο… στη χώρα που 400 χρόνια σήκωσε το ζυγό της σκλαβιάς στηρίζοντας την Ορθοδοξία… στη χώρα των Ηρώων που στάθηκε ανάχωμα στην εξάπλωση του Ναζισμού και τώρα βιώνει την παγκόσμια απαξίωση,
τόσο μεγάλη και επιτακτική είναι η ανάγκη πραγματικής αλλαγής και συντριβής αυτού του συστήματος, και πρέπει ν’ αρχίσει… χτες!
Όπως είπε ο Χριστός, η ειρήνη δεν κερδίζεται με πόλεμο, καλλιεργείται μέσα μας και γιγαντώνεται ώσπου πλημμυρίζει τον κόσμο όλο.
Πρέπει λοιπόν ν’ αποστρέψουμε το βλέμμα απ’ τη βρωμιά τους και να το συγκεντρώσουμε προς το βέλτιστο, την εντιμότητα, την καθαρότητα, την αγάπη, την πραγματική ανθρωπιά,
Πρέπει να κλείσουμε τα αυτιά μας στις ‘Σειρήνες’ τους, όπως μας δίδαξε ο Οδυσσέας να τους γυρίσουμε την πλάτη όχι με θυμό, αλλά με αδιαφορία, και να … πλεύσουμε στην αρχή λίγοι, παρασέρνοντας και άλλους… και αργότερα πολλοί…όλοι οι Έλληνες, προς … καθαρότερα και πιο ήσυχα νερά.

Για όλους εκείνους, θύματα των καρτέλ, έχω να προτείνω (δύσκολο, αλλά όχι αδύνατον) να κάνουν ένα είδος συμμαχίας, μια μορφή συνεταιρισμού, ώστε να μην είναι μόνοι απέναντι στις… παλιοπαρέες των καλόπαιδων!
Σημαντικό ρόλο μπορεί να παίξει και το ΝΕΟ ΙΝΚΑ μιας και ο πολίτης πλέον μετριέται κυρίως (αν όχι… μόνο) ως… καταναλωτής.
Μεγάλο και σημαντικό ρόλο βεβαίως μπορούν και πρέπει να έχουν τα ανεξάρτητα Μ.Μ.Ε είτε τηλεοπτικά είτε έντυπα που ανήκουν σε έντιμους πατριώτες, όπως το δικό σας κανάλι.
Όλοι αυτοί, εάν οργανωθούν και συνεργαστούν, με τη βοήθεια του παντοδύναμου λαού, μπορούν να προκαλέσουν εκπληκτικές αλλαγές και θαυμαστά έργα.
Αρκεί μονάχα η Απόφαση!

Βίκυ .