Κάλεσμα εθνικής συσπείρωσης

Απαιτείται τολμηρή εξωτερική πολιτική
Οι πολιτικοί να αναλάβουν τις ευθύνες τους


Του Παναγιώτη Ν. Κρητικού
πρώην αντιπρoέδρου της Βουλής


Με ιδιαίτερη προσοχή παρακολουθούμε την κλιμάκωση των προκλητικών, παράνομων και επικίνδυνων ενεργειών της γείτονας στην περιοχή του Αιγαίου, οι όποιες προσβάλλουν ευθέως τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας, ως μέλους δε της Ευρωπαϊκής Ένωσης προσβάλλουν κεκτημένα δικαιώματα και της Ε.Ε.
Η πολύπλευρη κλιμάκωση αυτών των εκνόμων ενεργειών εντάσσεται ασφαλέστατα σε προδιαγεγραμμένο σχέδιο και αποβλέπει στη γενίκευση των αμφισβητήσεων» των δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου. Έξαλλου, ή τουρκική προκλητικότητα είναι ποιοτικά αναβαθμισμένη αφού παραβιάζει αυτή τούτη την κρατική ενότητα και κυριαρχία της χώρας μας (κατοικημένες περιοχές από συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς όπως είναι το Αγαθονήσι, οι Φούρνοι κ.α.). Το προηγούμενο των Ιμίων του 1996 υλοποιείται σε βελτιωμένη έκδοση.
Οι προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας "υλοποιούν» παλαιότερες δηλώσεις Τούρκων ηγετών τις όποιες έκαναν κατά καιρούς για να παγιώσουν στη διεθνή κοινή γνώμη την αμφισβήτηση του καθεστώτος του Αιγαίου. Προκεχωρημένο βήμα αυτού του στόχου είναι ή έρευνα για κοιτάσματα σε θαλάσσιες περιοχές τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας. Και το επόμενο, η δημιουργία θερμού επεισοδίου.
Οι εξελίξεις αυτές γίνονται ιδιαίτερα ανησυχητικές από το γεγονός ότι οι τουρκικές επιδιώξεις επιχειρούν την ανατροπή του status quo στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου με διπλή αιχμή την Κύπρο και την Ελλάδα. Με την εφαρμογή των νέων αυτών σχεδίων η Τουρκία, και στο πλαίσιο του ρόλου της περιφερειακής υπερδύναμης πού της έχει ανατεθεί προωθεί έτι περαιτέρω το σχέδιο του νέο-οθωμανισμού, δηλαδή το δόγμα: Κυριαρχία στη βόρεια Κύπρο, συγκυριαρχία στην Κυπριακή Δημοκρατία και επικυριαρχία στην ανατολική Μεσόγειο.
Στο όνομα αυτής της νέος στρατηγικής, επισημαίνεται για άλλη μια φορά ότι δεν ήταν τυχαία η προ μηνών αντικατάσταοη του τελευταίου υπουργού των Εξωτερικών, Αλί Μπαμπατσάν, οπόταν ανέλαβε ο κ. Αχμέτ Νταβούτογλου, η οποία αντικατάσταση έγινε όχι φυσικά από την έλλειψη ικανοτήτων ή εμπιστοσύνης έναντι του αντικατασταθέντος, αλλά από την ανάγκη μας νέας, διαφορετικής πολιτικής της γείτονος, την οποία πρεσβεύει η γνωστή σε όσους μελετούν σε βάθος τα τουρκικά τεκταινόμενα, επεκτατική κοσμοθεωρία του καθηγητή - υπουργού περί του νέο-οθωμανισμού. Αυτή τη νέο-οθωμανική πολιτική κλήθηκε να υλοποιήσει σε βάθος ευλόγου χρόνου, ως ο πλέον κατάλληλος, ο νέος υπουργός Εξωτερικών της γείτονας.
Συνεπώς όλα τα αναγραφόμενα ή διαδιδόμενα ότι οι προκλήσεις γίνονται για εκτόνωση των δήθεν εσωτερικών αντιθέσεων της γείτονος είναι φαιδρά, αν δεν είναι υποβολιμαία προς παραπλάνηση και εφησυχασμό. Όσο αυτό γίνει νωρίτερα κατανοητό από την πολιτική ηγεσία της χώρας μας, τόσο το καλύτερο.
Εν όψει όλων αυτών, απαιτείται εθνική επαγρύπνηση και ταυτόχρονα υλική και ηθική προπαρασκευή των αμυντικών μας δυνάμεων -αλήθεια, είναι οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας μας στο επιθυμητό για τις περιστάσεις επίπεδο;- όσο και του λαού, με την ανύψωση του πατριωτικού τους φρονήματος.
Απαιτείται επίσης εθνική συνεννόηση όλων των πολιτικών δυνάμεων σε μία ανυποχώρητη εξωτερική πολιτική και ταυτόχρονα κινητοποίηση όλων των δυνάμεων του ελληνισμού, όπου γης, σε ένα ομόθυμο και ομόψυχο εθνικό συναγερμό. Ο τουρκικός επεκτατισμός σε βάρος της χώρος μας είναι –καθ’ οδόν- και όσοι δεν το βλέπουν, εθελοτυφλούν. Η από κοινού επαναχάραξη της τακτικής και στρατηγικής των αειμνήστων Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου είναι εθνικά αναγκαία σε συνδυασμό με τη ριζική αναθεώρηση της ελληνικής θέσης σε ότι αφορά στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Να καταστήσει η Ελλάδα σαφές σε κάθε κατεύθυνση ότι μια χώρα, η οποία εμπράκτως ασκεί επεκτατική πολιτική σε βάρος της, δε μπορεί να γίνει δεκτή στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της Ε.Ε. αποτελούσε για την υπουργό Εξωτερικών μια πρώτης τάξεως ευκαιρία όχι μόνο για σχετική ενημέρωση των μελών του, όπως πολύ σωστά έκανε, όσο κυρίως για μια σαφή και κατηγορηματική θέση ότι η Ελλάδα παύει να στηρίζει την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, αφού εκείνη παραβιάζει συστηματικά κυριαρχικά δικαιώματα της χώρος μας. Η σημερινή πολιτική ηγεσία οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες που της αναθέτει η Ιστορία. Η οποιαδήποτε μετάθεση αυτών των ευθυνών στις γενιές του μέλλοντος αποτελεί εθνική ατολμία.