Να γιατί έκρυβαν τον Πάρβους

Αβραάμ Μπεναρόγια : «η απεργία του στρατού στο μέτωπο έλυσε τη μικρασιατική τραγωδία».

«Η Μικρασιατική Εκστρατεία δεν χτυπούσε μόνο τη νέα Τουρκία, μα στρεφότανε και ενάντια στα ζωτικότατα συμφέροντα του Ελληνικού λαού. Γι’ αυτό κι εμείς όχι μόνο δε λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία μα και την επιδιώξαμε».
«Ριζοσπάστης» 12/7/1935

Το ΣΕΚΚΕ (Σοσιαλιστικό Εργατικό ΚομμουνιστικοΚόμμα Ελλάδας), ακολουθώντας τη γραμμή Πάρβους-Τρότσκι-Ράκοβερ-Μπεναρόγια, του 1912, «θεωρούσε», ότι δεν υπάρχουν εθνικά ζητήματα, ούτε υπάρχει ανάγκη εθνικής απελευθέρωσης ,ότι το επιχείρημα της απελευθέρωσης των «υπόδουλων αδελφών» είναι μόνο για μεγαλύτερη εκμετάλλευση του λαού από τους αστούς και βάθεμα της εξάρτησης της χώρας από τους ξένους, και καλούσε ,«τους εργάτας και χωρικούς της Ελλάδος», σε αντιπολεμικό αγώνα για την «οριστικήν επικράτησιν της σημαίας μας, δια την οριστικήν απολύτρωσίν μας από κάθε είδους ζυγόν, από κάθε εκμετάλλευσιν».

Ο παράγοντας που καθορίζει την στάση του ΣΕΚΚΕ είναι οι σχέσεις που αναπτύσσουν οι μπολσεβίκοι με το κεμαλικό κίνημα. Ο παράγοντας αυτός αποτελεί το κλειδί για την κατανόηση της συγκεκριμένης πολιτικής του ελλαδικού κομμουνιστικού κινήματος.

Σ’ όλες σχεδόν τις μονάδες του μετώπου δημιουργήθηκαν κομμουνιστικοί πυρήνες. Υπεύθυνος της κομμουνιστικής οργάνωσης στο στρατό ήταν ο Παντελής Πουλιόπουλος. (Η «πέμπτο-φαλαγγίτικη» δράση είχε ήδη εφαρμοστεί στο ανατολικό Μέτωπο, από το 1915,από του μπολσεβίκους). Οι απόψεις του ΣΕΚΕ για την μικρασιατική εκστρατεία χρησιμοποιούνται συστηματικά από την κεμαλική προπαγάνδα. Τα κυριότερα αντιπολεμικά άρθρα του «Ριζοσπάστη» ανατυπώνονται και ρίχνονται με αεροπλάνα στις ελληνικές γραμμές .Αντιπολεμική καμπάνια κάνει και η εφημερίδα «Φωνή του εργάτη».

Ο Αβραάμ Μπεναρόγια , περιγράφει την οργάνωση των κομμουνιστικών αντιπολεμικών πυρήνων στο μέτωπο ως εξής:

«Μια ευρεία αντιπολεμική προπαγάνδα εις το μέτωπον και τα μετόπισθεν αναπτύσσεται. Οργανώνονται ενιαχού στρατιωτικοί κύκλοι προς μελέτη και συζήτηση. Ένα κόμμα αντιπολεμικό δημιουργείται στο μέτωπο».
Οι πυρήνες που οργανώνονται στις μονάδες καταφέρνουν να έχουν σχετικά καλή λειτουργία και να εκδίδουν ακόμα και εφημερίδες . Το σύνθημα «στα σπίτια μας» αρχίζει να επικρατεί .

Η προπαγάνδα των κομμουνιστών είναι η κύρια αιτία της γρήγορης κατάρρευσης του μετώπου. «Μέσα σε λίγες εβδομάδες ολόκληρο το Μέτωπο καταρρέει, όχι τόσο από τα χτυπήματα του αντιπάλου, όσο γιατί οι Έλληνες στρατιώτες βαρέθηκαν να πολεμάνε και γυρίζουν στα σπίτια τους. Κάνουν "απεργία" πολέμου κατά μια έκφραση της εποχής!!!» (Δημήτρης Λιβιεράτος)

Το ότι το πρόβλημα με τους ηγέτες του ΣΕΚΚΕ δεν ήταν ιδεολογικό αλλά αποτέλεσμα της δράσης του Χορηγού φαίνεται από το ότι ο Γεώργιος Σκληρός, ένας από τους πρώτους και κορυφαίους Έλληνες μαρξιστές, διατύπωσε την άποψη , ότι η η κύρια σύγκρουση στην Ανατολή καθορίζεται από τη σύγκρουση των τούρκικων και μη τούρκικων στοιχείων και συντάχθηκε με τη βενιζελική προσπάθεια απελευθέρωσης των αλύτρωτων.

«Η αντίθεση των εθνικών χριστιανικών ομάδων της Ανατολής με την καταρρέουσα Οθωμανική αυτοκρατορία και τους στρατιωτικούς και γραφειοκράτες (Ντονμέδες) εθνικιστές , είναι η ίδια η έκφραση του ταξικού αγώνα», έγραφε η Ρόζα Λούξεμπουργκ.

Είναι ανεξήγητο, πώς οι ηγέτες του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος αγνόησαν τελείως τις θέσεις της για το «ανατολικό ζήτημα», και υιοθέτησαν ερμηνείες που βρίσκονται ακριβώς στον αντίποδα, διατυπώνοντας την ακόλουθη θέση για το Μικρασιατικό:
«Συναδέλφωση των Ελλήνων και Τούρκων στρατιωτών και κοινή πάλη με τις λαϊκές μάζες ανεξάρτητα από εθνικές, φυλετικές και θρησκευτικές διακρίσεις για τη δημοκρατία των εργατικών και αγροτικών συμβουλίων σ’ όλο το έδαφος της Μικράς Ασίας».

Την πρωτομαγιά του 1921 το ΣΕΚΕ οργανώνει στη Θεσ/νίκη διαδηλώσεις στις οποίες επικρατούν τα συνθήματα: «Κάτω ο πόλεμος», «Συναδέλφωση των λαών πάνω από σύνορα και πατρίδες». Γίνονται συγκρούσεις με τη χωροφυλακή και στις εβραϊκές συνοικίες, όπου η δύναμη του ΣΕΚΕ ήταν μεγαλύτερη.
Το σπουδαιότερο , άμεσο, αποτέλεσμα της σοσιαλιστικής προπαγάνδας, στην Ελλάδα, ήταν η άρνηση ενός συντάγματος , να επιβιβαστεί στα πλοία για τη Μικρά Ασία.

Σπύρος Χατζάρας