Νέα μέθοδος αποικιοκρατίας

του Κώστα Μπετινάκη

Ως τώρα γνωρίζαμε την κατάκτηση γης με στρατιωτικά μέσα. Φαεινότερο παράδειγμα το Ισραήλ με την συνεχή κλοπή με κάθε είδους μέθοδο (πχ το τείχος του αίσχους) σε βάρος των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών.
Η νέα μέθοδος είναι η αγορά γης, σε ξένα εδάφη. Αυτό ακριβώς, που φοβόταν η Τουρκία στην Κύπρο. Μήπως δηλαδή οι ελληνοκύπριοι αγοράσουν και πάλι τις περιουσίες τους, που έχει κλέψει ο Αττίλας με την εισβολή και κατοχή στο βόρειο τμήμα του νησιού. Έτσι στο σχέδιο Ανάν (που κάποιοι θέλουν να νεκραναστήσουν) υπήρχε ρητή πρόβλεψη, ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν θα μπορούσαν να αγοράζουν γη στο βορρά, και η απαγόρευση του κοινοτικού κεκτημένου –(χα-χα), σε μια χώρα μέλους της ΕΕ.
Αν όμως στην Κύπρο, αποπειράθηκαν να το απαγορεύσουν, αλλού εφαρμόζεται σε μεγάλη κλίμακα, με μορφή νεοαποικιοκρατικού καθεστώτος.
Πρόκειται για την απόκτηση μεγάλων εκτάσεων γης κάποιας φτωχής χώρας από μεγάλες εταιρίες –ισχυρών κρατών συνήθως- και συνήθως σε υποανάπτυκτες περιοχές, όπως της Αφρικής.
Πόσοι θυμούνται τις ταραχές του 2008, όταν μην αντέχοντας άλλο τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους και την πείνα, Αϊτινοί, Υεμένιοι, Μαδαγασκάριοι, Μπαγκλαντεσιανοί και Μεξικάνοι είχαν βγει στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι. Ειδήσεις σαν κι αυτές δεν μεταδίδονται από τα πρόσχαρα τηλεοπτικά κανάλια μας.
Οι διαδηλώσεις εκείνες είχαν δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να πωληθούν εκατομμύρια εκτάρια σε διαφορετικά μέρη του κόσμου, μερικές φορές με μόνο αντάλλαγμα υποσχέσεις ότι θα δημιουργηθούν δομές για την διευκόλυνση της ανέχειας του πληθυσμού της περιοχής, και ευκαιρίες για νέες θέσεις εργασίας.
Έτσι όπως δημοσιεύτηκε στην Independent της περασμένης Κυριακής, νοτιοκορεατικές εταιρίες έχουν γίνει ιδιοκτήτριες 690.000 εκταρίων στο Σουδάν. Άλλα 324.000 εκτάρια πακιστανικού εδάφους έχουν περάσει στα χέρια επιχειρηματιών από τα Ηνωμένα Αραβικά εμιράτα.
Για ένα πλούσιο κρατίδιο -όπως το Κατάρ για παράδειγμα- όπου μόλις το 1% της γης είναι καλλιεργήσιμο, παρόμοιες αγορές γης αποτελούν απαλλαγή από μεσάζοντες και αποδίδουν μείωση κατά 20% στην αγορά εισαγόμενων τροφίμων (αφού τα καλλιεργούν σε δικά τους εδάφη σε άλλες χώρες) των οποίων η αξία έχει πενταπλασιαστεί τα τελευταία πέντε χρόνια.
Αν υπολογιστεί πως ένα εκτάριο γης στην Γερμανία στοιχίζει 22.000$, στις ΗΠΑ 7.000$ και στην Υποσαχάρια Αφρική μεταξύ 800 και 1.000$, «συμφέρει» για τους αγοραστές γης. Συμφέρει όμως και για τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις των κρατών αυτών να πουλήσουν μεγάλες εκτάσεις γης. Αφού ελάχιστα από τα χρήματα της παγκόσμιας βοήθειας που έχουν σταλεί στις υπό ανάπτυξη χώρες, τα τελευταία 20 χρόνια, διατέθηκαν για την γεωργία.
Το ερώτημα που παραμένει είναι ότι πόσα από τα παραγόμενα αγαθά για τα ράφια των καταστημάτων τροφίμων των εμιράτων του Κόλπου και αλλού, περισσεύουν για να διατεθούν να θρέψουν τους ιθαγενείς που κοπιάζουν για την παραγωγή των αγαθών αυτών.
Με τον παγκόσμιο πληθυσμό να έχει ξεπεράσει τα εννιά δισεκατομμύρια ως το 2050 οι «επιτυχημένοι» σπεκουλαδόροι τύπου Σόρος θα προσπαθήσουν να αγοράσουν όσο το δυνατόν περισσότερη γη, ή να επενδύσουν σε «κράτη-επιχειρήσεις», όπως η πΓΔΜ, για παράδειγμα.
Μια άλλη διάσταση του προβλήματος, αποκαλύπτει το ΠΑΡΟΝ (23-08-09) κάτω από τον τίτλο : ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΑΓΓΛΟΥΣ ΚΛΕΠΤΑΠΟΔΟΧΟΥΣ, ΡΩΣΟΙ ΚΑΙ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΙ ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ ΣΤΑ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ.
«Μετά τους Άγγλους (οι οποίοι αποτελούσαν τους καλύτερους πελάτες των Τουρκοκυπρίων, στο ξεπούλημα ελληνικών περιουσιών σε τιμή ευκαιρίας) μπαίνουν τώρα στο χορό και οι Ρώσοι! Που μαζί με τους Ισραηλινούς αγοράζουν μαζικά οικόπεδα και σπίτια στα κατεχόμενα.

Η απορία στυξ: Όλες αυτές οι παράνομες αγοραπωλησίες θα νομιμοποιούνται άραγε από το αναθεωρημένο σχέδιο Ανάν;