Το μεγάλο παιχνίδι

Του Δημήτρη Τσαλαπάτη

Ο ΔΡΟΜΟΣ - εκεί στο δάσοςέχει τη δική του ιστορία.
Κάποιος ή κάποιοι τη γράφουν κάθε τόσο με φωτιά.
Φαίνεται όμως ότι το πρόβλημα, έτσι ή αλλιώς, είναι πολιτικό, που τώρα όμως παράγινε, αφού με τις ευθύνες των σημερινών έγινε κάρβουνο και η Αττική. Πίσω από τις πολιτικές φωτιές, το παρασκήνιο είναι έντονο και οικονομικό.
Όχι μόνο γιατί μείναμε από πράσινο, αλλά επειδή δεν υπήρξε ποτέ πολιτική διαχείρισης των δασών (με εξαίρεση τις μέρες Σημίτη στο υπουργείο Γεωργίας και το ΄94 που ιδρύθηκε η Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας).
Το μεγάλο παιχνίδι, όμως, που άνθησε στα αποκαΐδια είναι οι προμήθειες. Στη δεκαετία του ΄80, ο πόλεμος στα δάση ήταν αν θα επικρατούσαν τα χερσαία μέσα ή τα ιπτάμενα στη δασοπυρόσβεση.
Έτσι, ήρθαν τα πρώτα πυροσβεστικά αεροπλάνα, που ήταν όμως ψεκαστικά! Ύστερα τα καναδέζικα, για να πάρουμε και να έχουμε και από τα δύο.
Εκεί στο ΄89, η «λύση» ήταν προμήθεια πυροσβεστικών που να μεταφέρονται στα μεταγωγικά «Ηρακλής», στα οποία όμως δεν χώραγαν!
Για να μη χαλάσει όμως η «δουλειά», αγοράστηκαν τότε και τζιπ από στοκ άλλου αντιπροσώπου που μετασκευάστηκαν με τσόντα μάνικες.
Αργότερα ήρθε το επιβραδυντικό υγρό, που το έριχναν τα C 130 για να φτιάχνουν ζώνες στη φωτιά, που το έφαγαν, όμως, οι μεταρρυθμίσεις.
Η αρμοδιότητα για τις φωτιές στα δάση έφυγε οριστικά από τη Δασική Υπηρεσία πέρασε στην Πυροσβεστική και με το υπουργείο Εσωτερικών σήμερα να νοικιάζει τελευταία ώρα, αεροπλάνα και ελικόπτερα με καπέλο.
Και μένει εμείς να αναρωτιόμαστε, πώς η φωτιά δεν κατηφόρισε ακόμη πιο κάτω.

ΥΓ: Μέχρι και το Σύνταγμα.
http://digital.tanea.gr