Κοινωνικός αυτοματισμός και λαϊκισμός οι νεκροθάφτες της ελληνικής δημοκρατίας και του «κυρίαρχου» λαού!

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα


Παρακολουθώντας και βιώνοντας τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα του Δ.Ν.Τ. και της «Τρόικας», γύρισα την ανέμη των σκέψεών μου εκεί, στο 1974, στην περίφημη «Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη» και στο διαβόητο «Συμβόλαιο με το Λαό» του ΠΑΣΟΚ, στις παραμονές των εκλογών του Οκτώβρη του 1981.
Ήταν τότε, που η Ελλάδα με τον «κυρίαρχο» λαό της ζούσε σ’ όλο της το «μεγαλείο» το μεθυστικό σύνθημα της αλλαγής.
Ήταν τότε, που εκατομμύρια Έλληνες επαναλάμβαναν υπνωτισμένοι τα απατηλά συνθήματα και τις χιμαιρικές διακηρύξεις του «χαρισματικού» ηγέτη του, για Εθνική Ανεξαρτησία – Λαϊκή Κυριαρχία – Κοινωνική Δικαιοσύνη.
Ήταν τότε, που ο «χαρισματικός» έβαλε τα θεμέλια του λαϊκισμού, του πιο χυδαίου λαϊκισμού στην Ελλάδα των... Ελλήνων Χριστιανών.
Ήταν τότε που μπαμπάς – υιός και... σοσιαλιστές ψηφοφόροι επαναλάμβαναν εν χορώ: ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο.
Ήταν τότε που σε μία φρενίτιδα λαϊκισμού κυριαρχούσε το σύνθημα πατρός και υιού: «Αμερικανοί: φονιάδες των λαών!» (Ανάλυση και παρουσίαση αυτών των Ελλαδοκτόνων και κοινωνιοκτόνων προγραμμάτων και διακηρύξεων βλ. στο έργο μου: «Ο λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. «Εrgo», Αθήνα, 2002).
Και ήρθε τώρα, το κατάπικρο, το πατριδοκτόνο, το κοινωνιοκτόνο και το εθνοκτόνο ΤΩΡΑ, το οποίο ως μέγγενη σφίγγει την ψυχή και τη ζωή των Ελλήνων.
Ήταν η ιδιοτελής και πρόστυχη συνειδητή επιλογή της πλειοψηφίας για δεκάδες χρόνια. Τώρα σκούζει και οδύρεται μαζί με όσους δεν έφταιγαν.