24 Δεκεμβρίου 1944 εμαρτύρησε στα χέρια της ΟΠΛΑ ο Ιερομόναχος Αναστάσιος Ιβηρίτης εφημέριος του Αγίου Ανδρέου Κάτω Πατησίων

Ο Ιερομόναχος Αναστάσιος Ιβηρίτης γεννήθηκε το 1905 στην Ίμβρο και λεγόταν Γεώργιος Κρητικός από, όπου, νέος ήλθε.
 Εισήλθε στην ιερά μονή Ιβήρων, το 1923, όπου εκάρη μοναχός το 1924 και χειροτονήθηκε διάκονος το 1925 και πρεσβύτερος το 1933. Αργότερα πήγε στην Αθήνα, όπου σπούδασε θεολογία, ιατρική και μουσική. 
Στον πόλεμο του 1940 ως στρατιωτικός ιερεύς κι έφεδρος λοχαγός βρέθηκε στο αλβανικό μέτωπο. Κατά τις εκθέσεις των ανωτέρων του αγωνίσθηκε στην πρώτη γραμμή του πυρός, ενθαρρύνοντας τους στρατιώτες. Έδωσε πνοή στους αποθαρρημένους ριψοκινδυνεύοντας τολμηρά, μη φοβούμενος τη ζωή του, κινούμενος με αυτοθυσία. Άλλος διοικητής του εγραψε γι’ αυτόν: «Ιερεύς με αρτίαν ηθικήν και πνευ­ματικήν μόρφωσιν, πλήρης δε πίστεως και πατριωτικού ενθουσιασμού ευρίσκετο κατά τας δυσκολωτέρας στιγμάς πάντοτε πλησίον των στρα­τιωτών, ενισχύων αυτούς ψυχικώς και συμμεριζόμενος τους κόπους και τους κινδύνους αυτών, δειχθείς ούτως αντάξιος της στρατιωτικής και εν γένει της εθνικής αποστολής του Έλληνος κληρικού εν πολεμώ …». Η Ελληνική Πολιτεία στις 28.8.1941 του απένειμε το μετάλλιο εξαιρέτων πράξεων. . 
Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής ο ναός του, του Αγίου Ανδρέου Κάτω Πατησίων, δεν ήταν μόνο τόπος θείας λατρείας, αλλά και ιατρείο ψυχών και σωμάτων, πηγή παρακλήσεως των δυστυχισμένων και τροφής των πεινασμένων. Ο αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Ιβηρίτης-Κρητικός κουβαλούσε σακιά με τρόφιμα για τους φτωχούς, δίχως να ντρέπεται διόλου να κτυπά προς τούτο τις θύρες των πλουσίων. Έγινε για πολλούς πατέρας και φίλος, δάσκαλος και γιατρός, τροφέας και συμπαραστάτης, εξομολόγος και αδελφός, και σώζει ανθρώπους από την ασθένεια, την πείνα και την απελπισία, προπάντων παιδιά. 
Τέλος της φιλόθεης και φιλάνθρωπης ζωής του το μαρτύριο. 
Συνελήφθη από τους άθεους ΟΠΛΑτζήδες μέσα στον αγαπημένο ναό του στις 24.12.1944, μόλις είχε τελειώσει τη θεία Λειτουργία της παραμονής των Χριστουγέννων. Λίγο μετά βρέθηκε το λείψανό του πεταμένο σ’ ένα παράμερο δρόμο σαν να ήταν σκουπίδι. Ένας ιερεύς έγραφε προς την αρχιεπισκοπή Αθηνών: «Το πτώμα του έφερε παντοίας κακώσεις και τραύματα εκ σφαγής εις τον λαιμόν». Ο Κύριος της ζωής και του θανάτου δέχθηκε τον μαρτυρικό του θάνατο τα Χριστούγεννα εκείνα υπέρ τα τίμια δώρα των μάγων της Βηθλεέμ, χρυσό, λίβανο και σμύρνα ….

Πηγή www.elkosmos.gr
..