Η ανώτερη ηθική και τα ιδανικά των Αριστερών Παλιάνθρωπων

Η Ελένη Παπαδάκη οδηγήθηκε στο Γαλάτσι από την ΟΠΛΑ στις 21 Δεκεμβρίου 1944, φορώντας το γούνινο παλτό της, και τα παπούτσια της.
 Όταν βρέθηκε το πτώμα της, φορούσε μόνο την κομπινεζόν. Επομένως, είναι αυτονόητον , ότι τη γούνα. θα την φόρεσαν οι ώμοι μιας ηρωικής «συντρόφισσας», που.. κρύωνε και κάποια άλλη θα πήρε χριστουγεννιάτικο δώρο τα παπούτσια της. Σε κάποια συντρόφισσα θα έκανε και το «φουστανάκι». Το δαχτυλίδι και το ρολόι της, τα είχε κρατήσει ο σύντροφος Ορέστης. 
Και είναι κρίμα για την ιστορία, που οι στρατοδίκες δεν ρώτησαν τον Λιόλιο και τον Μακαρονά τι απέγινε το γούνινο παλτό. 

Τα παπούτσια και τα παλτά των σφαγμένων είχαν μεγάλη ζήτηση και στον Φενεό. Τα παπούτσια, και τα ρούχα των νεκρών τα ξαναμοίραζε ο ΕΛΑΣ στους συντρόφους και στον Μελιγαλά. Αυτό το καθήκον το είχε η Κόκκινη,«Εθνική Αλληλεγγύη». 

Το παλτό της Παπαδάκη και τα παπούτσια των σφαγμένων ήταν το κοινωνικό μέρισμα που μοίραζε τότε η εγκληματική συμμορία.

 Αυτή ήταν η πραγματική διάσταση των «ιδανικών». Η ζωώδης ανηθικότητα. 
Όπως το λένε τα πρωτόκολλα, αλλά τα «ταξικά κωθώνια» δεν το αντιλαμβάνονται.