Πλην Λακεδαιμονίων και... Συριζαίων

Πέρασαν ΣΥΡΙΖΑ και δεν ακούμπησαν…

Έτυχε να είμαι στην παρέλαση των μαθητών της Ραφήνας… Και να περιμένω την κόρη μου να παρελάσει. Μαζί τα άλλα δύο παιδιά μου. Ο μικρός κουνούσε ενθουσιασμένος μια μικρή σημαιούλα. Η ατμόσφαιρα γιορτινή… Πρώτοι-πρώτοι πέρασαν μερικοί υπερήλικες. Απομεινάρια της θρυλικής εκείνης Εθνικής Αντίστασης 1941-44. Ένας από αυτούς κρατούσε μια από εκείνες τις παλιές σημαίες με το μεγάλο σταυρό στη μέση (τη λέγαμε κάποτε «η σημαία της στεριάς»)…Μετά ακολούθησαν τα παιδιά…

Και κάπου εκεί θυμήθηκα τις βλακώδεις απόπειρες των Συριζαίων να σταματήσουν τις παρελάσεις της 25ης Μαρτίου. Και με έπιασε νευρικό γέλιο με τις διάφορες θεωρητικούρες περί «εθνικισμού»…

Οι του ΣΥΡΙΖΑ, οπαδοί του άκρατου ατομικισμού, της απόλυτης εξατομίκευσης και της μοναδικής απολυτότητας τους. Οπαδοί της άποψης πως το εγώ είναι το παν και το εμείς είναι τίποτα….

Στη συνέχεια το γέλιο έγινε καγχασμός όταν άκουσα τους περισσότερους γύρω μου να λένε για τις πατρίδες των παππούδων τους μια τέτοια μέρα. Μέσα στις σκόρπιες κουβέντες των Μικρασιατών γύρω μου θυμήθηκα την απίθανη κ. Ρεπούση, που είχε γράψει για «το συνωστισμό της Σμύρνης». Σκέψου σε αυτούς εδώ (όλοι Μικρασιάτες αυτοί που εποίκισαν τη Ραφήνα) να τους έλεγε κανείς για τον «συνωστισμό» της Ρεπούση. Θα αγρίευαν άσχημα και ίσως επαναστατούσαν, μέρα που είναι…

Κι όμως, εκεί που τώρα υπάρχει η «έρημος» του ΣΥΡΙΖΑ και η «ξεραΐλα» της Ρεπούση υπήρχε κάποτε μια ζωντανή διανόηση. Βέβαια την εποχή εκείνοι πολλοί αριστεροί διάβαζαν. Και αρκετοί είχαν υπόψη τους και λίγο τον …Μαρξ!!! Μερικοί εξ αυτών μάλιστα διάβαζαν συστηματικά και ήξεραν και περί συλλογικής συνείδησης, και περί συλλογικής μνήμης, και περί του «εμείς» και περί του «ανήκειν»…

Όμως τα χρόνια πέρασαν και μαζί τους και οι ιδεολογίες που δεν ανανεώθηκαν. Και κάποια στιγμή φτάσαμε στη Ρεπούση. Και τότε έγινε μαζική εισαγωγή κατεψυγμένων θεωριών περί «πολυπολιτισμικότητας» (κατεψυγμένων λόγω του ότι όλα άρχισαν στον Καναδά -τέλη δεκαετίας του 1960- και είχαν σαν στόχο να διασώσουν οι Γαλλόφωνοι το εθνικιστικό Κεμπέκ τους!!!).

Στην Ελλάδα όμως όλα τα παραπάνω, «εθνικιστικά» και γκετοποιημένα, μας ήρθαν σαν «αντι-εθνικιστικά» και «φρέσκιες θεωρίες» στα τέλη της δεκαετίας του 1990!!! Επί Σημίτη. Και η αποϊδεολογικοποιημένη αριστερά μην έχοντας τίποτα καλύτερο τα άδραξε. Η «πρόοδος» βρήκε νέα σημαία, ο Σημίτης βρήκε παντιέρα, και οι του ΣΥΡΙΖΑ νέα «ιερή» ιδεολογία να πιστέψουν… Η Δεξιά αδιαφόρησε (μην πω πως υιοθέτησε και μερικές από αυτές τις ασυναρτησίες) μιας και ως γνωστόν στην Ελλάδα οι δεξιοί ελάχιστες φορές ασχολήθηκαν με ιδέες και ιδεολογίες…

Κάπως έτσι φτάσαμε στην εποχή της απόλυτης εξατομίκευσης. Και με την βοήθεια της τηλεόρασης βγήκαν οι «πολέμαρχοι» του «εθνικισμού» και υπέρμαχοι της «κάργα προόδου» να μιλάνε για την κατάργηση των παρελάσεων… Καθόλου τυχαίο πως κύριος εκφραστής αυτών των ιδεών υπήρξε ο πλέον προβεβλημένος σταλινικός εκπρόσωπος της «υψηλής μπουρζουαζίας» εν Ελλάδι: ο Αλέκος Αλαβάνος…

Πάντα απορούσα για το πώς η υψηλή μπουρζουαζία, διεθνώς, έλκονταν τόσο πολύ από τον Σταλινισμό (π.χ. Φίλμπι κλπ)! Και πάντα απορούσα από το πόσο εύκολα η υψηλή μπουρζουαζία της Ελλάδος μπορούσε να μπασταρδεύει ακόμα τον Σταλινισμό – κάνοντας τον σαλάτα με την τριτοκοσμική «πολυπολιτισμικότητα» (το τι έχει πει αυτός ο Αλαβάνος δεν λέγεται)!!!

Τώρα το πώς πέρασαν αυτές οι απόψεις σαν «αριστερές» και «προοδευτικές» στην Ελλάδα, ένας θεός κι ο ΣΥΡΙΖΑ το ξέρουν… Αλλά πόσοι άραγε και από το ΠΑΣΟΚ και από τη ΝΔ έδωσαν με γνώση και συγκρότηση κάποιον αγώνα στο πεδίο των ιδεών;

Ευτυχώς, όμως, τα μεγάλα σύνολα, τα έθνη, οι λαοί, οι κοινωνίες, ζουν, υπάρχουν και κινούνται με άλλες νόρμες πολύ πέρα από τις ιδεοληψίες όλων των εισαγωγέων «φρέσκων ιδεών» και κοπανιστού αέρα…

Και θα πάμε και του χρόνου, καλά να είμαστε, και πάλι στην παρέλαση με τα παιδιά… Άσε που έχουμε και το θετικό πως ο Τσίπρας τέλειωσε τον Αλαβάνο!. Αυτό που το βάζεις;. Δεν είναι και λίγο: Να έχει τελειώσει ο Αλαβάνος και να συνεχίζονται οι παρελάσεις… Να, λοιπόν, που κάποιοι πέρασαν ΣΥΡΙΖΑ και δεν ακούμπησαν…

Διαμαντής Μπασαντής